Verhuisd!
Geschreven 12 juni 2009 door Sandra.
We gaan verhuizen. Na een aantal jaren gebruik te hebben gemaakt van blogger heb ik de stap gemaakt naar WordPress. Onze blog was wat lastig aan te passen aan nieuwe wensen, lastiger in te passen op een eigen domein en ik hou er van nieuwe dingen uit te proberen. Dus vanaf heden kun je ons volgen op:
http://www.deontdekkingvan.nl
Zoals de blog/site nu is, zal nog veranderen. Ik ben op dit moment aan het experimenteren met layout, kleuren, opbouw, extra's, etc. Dus wees niet verrast als je een volgende keer iets totaal anders ziet. Zolang je De Ontdekking van.......... ziet staan, ben je op het goede adres.
http://www.deontdekkingvan.nl
Zoals de blog/site nu is, zal nog veranderen. Ik ben op dit moment aan het experimenteren met layout, kleuren, opbouw, extra's, etc. Dus wees niet verrast als je een volgende keer iets totaal anders ziet. Zolang je De Ontdekking van.......... ziet staan, ben je op het goede adres.
14 april 2009 - Jubiløm
Geschreven 14 april 2009 door Sandra.
Vandaag is de dag van ons 22-jarig jubileum. Meer dan de helft van mijn leven deel ik al met Ellu. En daar ben ik enorm gelukkig mee.
Onze verkering begon met een fietsritje, met Ellu achterop, naar de hoek van de Maliebaan met de Nachtegaalstraat. Voor de winkel Potten & Pannen (heel toepasselijk) namen wij heftig zoenend afscheid van elkaar. Konden wij voor die bewuste 14 april nog zonder elkaar; vanaf dat moment echt niet meer. We zouden elkaar maar liefst een paar uren niet zien.
Nu 22 jaar later genieten we nog steeds van elkaars gezelschap. We zoeken het zelfs regelmatig bewust op. Zoals tijdens onze reizen, waarbij we dag in, dag uit op onze Mien Masjien vertoeven, met Ellu achterop. Mien Masjien is met pensioen, maar wij nog zeker niet. Vandaag hebben we onze nieuwe tandem gekocht. Haar naam is Lien Masjien!
Onze verkering begon met een fietsritje, met Ellu achterop, naar de hoek van de Maliebaan met de Nachtegaalstraat. Voor de winkel Potten & Pannen (heel toepasselijk) namen wij heftig zoenend afscheid van elkaar. Konden wij voor die bewuste 14 april nog zonder elkaar; vanaf dat moment echt niet meer. We zouden elkaar maar liefst een paar uren niet zien.
Nu 22 jaar later genieten we nog steeds van elkaars gezelschap. We zoeken het zelfs regelmatig bewust op. Zoals tijdens onze reizen, waarbij we dag in, dag uit op onze Mien Masjien vertoeven, met Ellu achterop. Mien Masjien is met pensioen, maar wij nog zeker niet. Vandaag hebben we onze nieuwe tandem gekocht. Haar naam is Lien Masjien!
Labels: Thuis
Gehaald!
Geschreven 27 maart 2009 door Sandra.
Juni 2007 ben ik begonnen met de studie psychologie aan de Open Universiteit. Een voordeel van studeren aan de OU is dat je allerlei andere zaken ernaast kan doen; je kunt immers je eigen studietempo bepalen. Dat is een groot voordeel maar tegelijkertijd ook zeker een nadeel.
Vol goede zin had ik mijn studieboeken voor klinische psychologie (2 modules in totaal) meegenomen naar Buenos Aires. Daar heb ik dan ook lekker gestudeerd. Vaak zat ik dan aan een tafeltje in de zon met een grote kop koffie. Eerst was dat in San Telmo bij mijn vaste tentje. Later in Palermo, waar ik afwisselend bij het ene of het andere café zat.
Het slechte nieuws van Jits had duidelijk zijn invloed op mijn zin om te studeren. De laatste weken in Buenos Aires heb ik dan ook niet heel veel gedaan. Terug in Nederland studeerde ik wel af en toe maar het ziekteproces van Jits stond (vooral in mijn gedachten) op de voorgrond. Toen haar overlijden min of meer samenviel met de start van mijn nieuwe baan in augustus was het met de studie snel over.
Mijn nieuwe parttime baan bleek al snel niet parttime te zijn. Structureel werkte ik over, waardoor er en niet alleen weinig tijd maar ook weinig puf over bleef om op mijn vrije dag met mijn neus in de studieboeken te zitten. En daar baalde ik van. Vooral omdat dát niet de bedoeling was geweest. Ik had juist voor deze baan gekozen omdat ie parttime was.
Vanaf januari gooide ik het roer om. Voor mezelf had ik besloten om mijn aandacht weer te richten op studeren. Concreet gaf ik daar vorm aan door zoveel mogelijk van mijn vrije tijd te spenderen aan de voorbereiding van mijn tentamen voor klinische psychologie (gepland rond eind maart) en door me zo veel mogelijk te houden aan mijn werkuren. Zo af en toe wat meer uren werken was OK maar structureel overwerken ten koste van mijn studie; dat wilde ik niet meer.
Terwijl ik weer volop bezig was met mijn studie besloot ik ook om sowieso te stoppen met mijn baan. Al een tijdje merkte ik dat ik me redelijk gefrustreerd voelde over allerhande zaken en dat ik geen tijd meer had voor mijn studie was daar één van. Dit besluit betekende niet meer tijd voor de voorbereiding van dit tentamen, maar voor degenen die nog komen gaan wel. Want nog één week werken en dan ben ik weer zo vrij als een vogel. Maar goed, terug naar de studie.
Na een lange periode van hard studeren, was het gisteren dan eindelijk zo ver. In 45 minuten maakte ik het tentamen met een 9 als resultaat. Ik was er vantevoren zeker van dat ik het tentamen zou gaan halen, maar die 9 had ik niet verwacht. Ik ben er erg blij mee. Vooral omdat ik vandaag eindelijk dat dikke vette studieboek gesloten kan houden. Straks gaat ie lekker de kast in. Ik heb 't immers gehaald!
Vol goede zin had ik mijn studieboeken voor klinische psychologie (2 modules in totaal) meegenomen naar Buenos Aires. Daar heb ik dan ook lekker gestudeerd. Vaak zat ik dan aan een tafeltje in de zon met een grote kop koffie. Eerst was dat in San Telmo bij mijn vaste tentje. Later in Palermo, waar ik afwisselend bij het ene of het andere café zat.
Het slechte nieuws van Jits had duidelijk zijn invloed op mijn zin om te studeren. De laatste weken in Buenos Aires heb ik dan ook niet heel veel gedaan. Terug in Nederland studeerde ik wel af en toe maar het ziekteproces van Jits stond (vooral in mijn gedachten) op de voorgrond. Toen haar overlijden min of meer samenviel met de start van mijn nieuwe baan in augustus was het met de studie snel over.
Mijn nieuwe parttime baan bleek al snel niet parttime te zijn. Structureel werkte ik over, waardoor er en niet alleen weinig tijd maar ook weinig puf over bleef om op mijn vrije dag met mijn neus in de studieboeken te zitten. En daar baalde ik van. Vooral omdat dát niet de bedoeling was geweest. Ik had juist voor deze baan gekozen omdat ie parttime was.
Vanaf januari gooide ik het roer om. Voor mezelf had ik besloten om mijn aandacht weer te richten op studeren. Concreet gaf ik daar vorm aan door zoveel mogelijk van mijn vrije tijd te spenderen aan de voorbereiding van mijn tentamen voor klinische psychologie (gepland rond eind maart) en door me zo veel mogelijk te houden aan mijn werkuren. Zo af en toe wat meer uren werken was OK maar structureel overwerken ten koste van mijn studie; dat wilde ik niet meer.
Terwijl ik weer volop bezig was met mijn studie besloot ik ook om sowieso te stoppen met mijn baan. Al een tijdje merkte ik dat ik me redelijk gefrustreerd voelde over allerhande zaken en dat ik geen tijd meer had voor mijn studie was daar één van. Dit besluit betekende niet meer tijd voor de voorbereiding van dit tentamen, maar voor degenen die nog komen gaan wel. Want nog één week werken en dan ben ik weer zo vrij als een vogel. Maar goed, terug naar de studie.
Na een lange periode van hard studeren, was het gisteren dan eindelijk zo ver. In 45 minuten maakte ik het tentamen met een 9 als resultaat. Ik was er vantevoren zeker van dat ik het tentamen zou gaan halen, maar die 9 had ik niet verwacht. Ik ben er erg blij mee. Vooral omdat ik vandaag eindelijk dat dikke vette studieboek gesloten kan houden. Straks gaat ie lekker de kast in. Ik heb 't immers gehaald!
Opvallend tentje
Geschreven 23 maart 2009 door Sandra.
Ellu is een trouwe lezeres van de zaterdag Volkskrant. Ze spelt deze krant van voor naar achter. Eén van haar favoriete katernen is het katern Reizen. En in dat katern staan altijd lezersfoto's met een bepaald (reis)thema.
Dit keer werd er gevraagd om foto's van de mooiste kampeerfoto's op bijzondere plekken.Ellu had er meteen twee die voor haar voldeden (bijzondere plek = aparte plek). De foto dat we in onze binnentent sliepen in de kamer van een pater (vanwege vermeende aanwezigheid van muizen en ander ongedierte) heeft het niet gehaald, maar ons tentje in het bushokje in El Sosneado wel.
El Sosneado is een gehucht met een posada (hotel zeg maar) en een tankstation. Veel is er niet te doen maar helaas was net die dag de posada helemaal vol en konden wij niet anders dan in het bushokje kamperen (of nog 60 kilometer doorfietsen). Het bushokje werd het dus. Met als groot voordeel dat we helemaal uit de wind stonden!
Dit keer werd er gevraagd om foto's van de mooiste kampeerfoto's op bijzondere plekken.Ellu had er meteen twee die voor haar voldeden (bijzondere plek = aparte plek). De foto dat we in onze binnentent sliepen in de kamer van een pater (vanwege vermeende aanwezigheid van muizen en ander ongedierte) heeft het niet gehaald, maar ons tentje in het bushokje in El Sosneado wel.
El Sosneado is een gehucht met een posada (hotel zeg maar) en een tankstation. Veel is er niet te doen maar helaas was net die dag de posada helemaal vol en konden wij niet anders dan in het bushokje kamperen (of nog 60 kilometer doorfietsen). Het bushokje werd het dus. Met als groot voordeel dat we helemaal uit de wind stonden!
Labels: In de pers
Indiase mengelmoes
Geschreven 31 december 2008 door Sandra.
Deze vakantie bij Marijanne gaan we een paar dagen naar Auroville. Auroville is een gemeenschap bij/in Pondicherry, die in 1968 is ontstaan. Het basisidee van Auroville is een plek te zijn waar iedereen gelijk is. De levensstijl van de Aurovilleans is gebaseerd op de ideeën van the Mother. Meer over Auroville is te vinden op http://en.wikipedia.org/wiki/Auroville
In Auroville verblijven we in het Center Guesthouse. Het is een heerlijke plek, die vrij centraal in Auroville ligt met heerlijke kamers en een prachtig Banyan Tree. De rust in Auroville is haast vreemd want zodra je maar 1 voet zet in 1 van de dorpen die aan de rand van Auroville liggen, sta je weer volop in de drukte van het Indiase leven. Het contrast is groot en heerlijk.
Auroville heeft de sfeer en spiritualiteit van India zonder de chaos en de drukte. Een mooie plek om te zijn.
Wat vooral indruk maakte, is de Matrimandir, een gouden bal die van binnen volledig wit is en waarin we voor 15 minuten, omringd door vele mensen, in volledige stilte hebben gemediteerd. Van mij had het langer mogen duren, maar helaas: dat was niet mogelijk.
In Auroville verblijven we in het Center Guesthouse. Het is een heerlijke plek, die vrij centraal in Auroville ligt met heerlijke kamers en een prachtig Banyan Tree. De rust in Auroville is haast vreemd want zodra je maar 1 voet zet in 1 van de dorpen die aan de rand van Auroville liggen, sta je weer volop in de drukte van het Indiase leven. Het contrast is groot en heerlijk.
Auroville heeft de sfeer en spiritualiteit van India zonder de chaos en de drukte. Een mooie plek om te zijn.
Wat vooral indruk maakte, is de Matrimandir, een gouden bal die van binnen volledig wit is en waarin we voor 15 minuten, omringd door vele mensen, in volledige stilte hebben gemediteerd. Van mij had het langer mogen duren, maar helaas: dat was niet mogelijk.
Liam Hugo Antonius Hofmann
Geschreven 12 december 2008 door Sandra.
Op 9 december 2008 zijn Ellu en ik de trotse omatantes geworden van Liam Hofmann, zoon van Maaike van Eck & Kevin Hofmann.
Een bijzonder moment om dat Liam het eerste kleinkind zou zijn geweest van Lineke, mijn lieve zus die in 1995 aan baarmoederhalskanker is overleden.
In de auto terug naar Utrecht, na onze eerste kennismaking met Liam, vermengden de tranen zich met de warme gedachten aan hoe Lien zich zo trots als een pauw achter de naaimachine gestort zou hebben om ook Liam, net als haar 3 zoons, te voorzien van een kekke garderobe. Hoe ze hem de liefde en warmte mee zou hebben gegeven en hoe ze allerlei zaken met hem bespreekbaar zou hebben gemaakt. Nu als oma en niet als moeder. Als oma van Liam.
En hoewel ze niet meer leeft en dus ook geen oma is geworden, leeft ze nu nóg meer voort: in de naam van haar kleinkind (Hugolina) en in de overgeërfde trekken van Kevin, die zo ontzettend veel op zijn moeder lijkt.
Een bijzonder moment om dat Liam het eerste kleinkind zou zijn geweest van Lineke, mijn lieve zus die in 1995 aan baarmoederhalskanker is overleden.
In de auto terug naar Utrecht, na onze eerste kennismaking met Liam, vermengden de tranen zich met de warme gedachten aan hoe Lien zich zo trots als een pauw achter de naaimachine gestort zou hebben om ook Liam, net als haar 3 zoons, te voorzien van een kekke garderobe. Hoe ze hem de liefde en warmte mee zou hebben gegeven en hoe ze allerlei zaken met hem bespreekbaar zou hebben gemaakt. Nu als oma en niet als moeder. Als oma van Liam.
En hoewel ze niet meer leeft en dus ook geen oma is geworden, leeft ze nu nóg meer voort: in de naam van haar kleinkind (Hugolina) en in de overgeërfde trekken van Kevin, die zo ontzettend veel op zijn moeder lijkt.
Labels: Thuis
Geen lust
Geschreven 12 november 2008 door Sandra.
De lust om te schrijven, om mijn blog bij te houden, ontbreekt me. Niet dat er niets te schrijven, valt. Integendeel, er gebeurt eigenlijk van alles. Van stoere cowboy boots kopen in New York tot hard werken aan de subsidieaanvraag voor de STN.
Mijn baan is erg uitdagend, leuk, veelzijdig, soms niet leuk en vraagt zowel in positieve als in negatieve zin veel van me. Vele extra uren heb ik er al ingestoken en velen zullen er nog volgen. Het houdt me bezig en van de straat. Alles wat ik heb geleerd bij het BPV&W over organisatieontwikkeling, commitment krijgen, projectvoorstellen schrijven, kan ik in de praktijk brengen. Helaas sport ik minder en heb ik nog geen letter kunnen lezen in mijn klinische psychologieboek. Er zijn altijd twee kanten!
En dan is er nog Jits. In mijn gedachten althans. In alle heftigheid wordt ik overvallen door gedachten aan Jits. Dan verzuip ik bijna in mijn verdriet of voel ik me onmachtig van boosheid. Een andere keer lijkt het alsof er niets gebeurd is. Ik heb Jits immers wel vaker een langere tijd niet gezien en zo hou ik mezelf dan voor de gek.
Of ik nou het ene voel of het andere denk; in de basis is er altijd dat ene: Jitsepits, ik mis je zo!
Mijn baan is erg uitdagend, leuk, veelzijdig, soms niet leuk en vraagt zowel in positieve als in negatieve zin veel van me. Vele extra uren heb ik er al ingestoken en velen zullen er nog volgen. Het houdt me bezig en van de straat. Alles wat ik heb geleerd bij het BPV&W over organisatieontwikkeling, commitment krijgen, projectvoorstellen schrijven, kan ik in de praktijk brengen. Helaas sport ik minder en heb ik nog geen letter kunnen lezen in mijn klinische psychologieboek. Er zijn altijd twee kanten!
En dan is er nog Jits. In mijn gedachten althans. In alle heftigheid wordt ik overvallen door gedachten aan Jits. Dan verzuip ik bijna in mijn verdriet of voel ik me onmachtig van boosheid. Een andere keer lijkt het alsof er niets gebeurd is. Ik heb Jits immers wel vaker een langere tijd niet gezien en zo hou ik mezelf dan voor de gek.
Of ik nou het ene voel of het andere denk; in de basis is er altijd dat ene: Jitsepits, ik mis je zo!
San
- Van 5 maart 2008 t/m 21 mei 2008 woonde en werkte ik in Buenos Aires, Argentinië
Ellu & San
- Van 5 maart 2006 t/m 4 maart 2007 hebben wij op onze tandem, Mien Masjien, door de USA, Canada, Uruguay, Argentinië en Chili gereisd.
Recente berichten
Archief
Gastenboek
Links uit ons leven
San's foto's
Onze reisfoto´s
- Op weg naar huis
- Met Jacq & Jack in en rondom Bariloche
- Rondje Chili
- Autotrip Zuid-Argentinië en Chili
- Mendoza naar San Martín de Los Andes
- Salta naar Mendoza
- Salta naar Salta
- Uruguay naar Iguazú
- Buenos Aires
- Canada
- Astoria naar Vancouver
- Crescent City naar Astoria
- San Francisco naar Crescent City
- Fallon naar San Francisco
- Cedar City naar Fallon
- Autotrip USA
- Tempe naar Cedar City
- Grand Canyon
- El Paso naar Tempe
- Del Rio naar El Paso
- Navasota naar Del Rio
- St. Francisville naar Navasota
- Defuniak Springs naar St. Francisville
- Ormond Beach naar Defuniak Springs
- Fort Meyers naar Ormond Beach
- Miami naar Key West
- Miami South Beach
Andere foto's
Onze rondbrieven
- Miami naar Cross Creek, Florida
- Cross Creek naar Austin, Texas
- Austin naar Wickenburg, Arizona
- Wickenburg naar San Francisco, Californië
- San Francisco naar Vancouver, Canada
- Vancouver naar Buenos Aires, Argentinië
- Buenos Aires naar Concordia, Argentinië
- Concordia naar Chilecito, Argentinië
- Chilecito naar San Martín de Los Andes, Argentinië
- Autotrip in zuiden van Argentinië en Chili
- Rondje Chili op Mien en lopen met Jacq & Jack, Argentinië
- Op de fiets terug naar Buenos Aires, en naar huis
