Het is stil in huis
Geschreven 27 april 2008 door Sandra.
Het is stil in huis. Ondanks voorbij scheurende auto's en een overbuurman die al uren en uren achter elkaar zingt, is het stil in huis. Stil omdat Ellu weer naar huis is.
Ik kan zeggen dat het prima gaat. Dat ik door te relativeren en door mijn aandacht naar mijn ademhaling te brengen en door happy thoughts te denken, ik in staat ben om me goed te voelen. Maar het is niet waar. Op dit moment in ieder geval niet. Ik mis Ellu naast me in bed, ik mis haar hand op mijn billen en het opstaan vanochtend was leeg. Mijn appartement is deze week van ons geweest en alles herinnert me nu aan haar.
Onze week samen was een heerlijke. We hebben van elk moment genoten en meer! We zien onszelf hier in de toekomst samen zijn. We zien dat mijn besluit om hier tijdelijk alleen te wonen en Engelse les te gaan geven, een wereld van mogelijkheden voor ons samen heeft geopend. Waarom zouden we hier niet voor een jaar gaan wonen en werken? Of, wat weerhoudt ons om in Chili Engelse les te gaan geven?
Wat we ook hebben gemerkt, is hoe fijn we het hebben met elkaar. We hebben echt niet hoeven wennen aan elkaar. Integendeel we hebben juist gemerkt in de tijd zonder elkaar hoe goed we elkaar aanvullen zonder dat we daar individueel iets (essentieels) voor opzij moeten zetten. Ellu en ik passen gewoon bij elkaar in velerlei opzichten.
Al met al was ons weerzien dus een bevestiging van wat we met elkaar hebben en wat we met elkaar in de toekomst willen. Dat is ook meteen één van de redenen waarom ik het nu moeilijk vind want hoe goed ik het hier ook heb in mijn eentje; met z'n tweeën is het méér dan goed. En dat is wat ik los moet laten want dat hoort bij de toekomst. Het is onderdeel van een andere ervaring en niet van deze. Deze ervaring is van mij, met specifieke doelen die ik voor mezelf voor deze periode heb gesteld.
Ik weet dat mijn gevoel nu van voorbijgaande aard is. Ik weet dat ik weer mijn draai moet vinden. Relativeren, happy thoughts denken, rustig ademhalen; ze gaan me helpen. Is het vandaag niet dan is het zeker vanaf morgen.
Ik kan zeggen dat het prima gaat. Dat ik door te relativeren en door mijn aandacht naar mijn ademhaling te brengen en door happy thoughts te denken, ik in staat ben om me goed te voelen. Maar het is niet waar. Op dit moment in ieder geval niet. Ik mis Ellu naast me in bed, ik mis haar hand op mijn billen en het opstaan vanochtend was leeg. Mijn appartement is deze week van ons geweest en alles herinnert me nu aan haar.
Onze week samen was een heerlijke. We hebben van elk moment genoten en meer! We zien onszelf hier in de toekomst samen zijn. We zien dat mijn besluit om hier tijdelijk alleen te wonen en Engelse les te gaan geven, een wereld van mogelijkheden voor ons samen heeft geopend. Waarom zouden we hier niet voor een jaar gaan wonen en werken? Of, wat weerhoudt ons om in Chili Engelse les te gaan geven?
Wat we ook hebben gemerkt, is hoe fijn we het hebben met elkaar. We hebben echt niet hoeven wennen aan elkaar. Integendeel we hebben juist gemerkt in de tijd zonder elkaar hoe goed we elkaar aanvullen zonder dat we daar individueel iets (essentieels) voor opzij moeten zetten. Ellu en ik passen gewoon bij elkaar in velerlei opzichten.
Al met al was ons weerzien dus een bevestiging van wat we met elkaar hebben en wat we met elkaar in de toekomst willen. Dat is ook meteen één van de redenen waarom ik het nu moeilijk vind want hoe goed ik het hier ook heb in mijn eentje; met z'n tweeën is het méér dan goed. En dat is wat ik los moet laten want dat hoort bij de toekomst. Het is onderdeel van een andere ervaring en niet van deze. Deze ervaring is van mij, met specifieke doelen die ik voor mezelf voor deze periode heb gesteld.
Ik weet dat mijn gevoel nu van voorbijgaande aard is. Ik weet dat ik weer mijn draai moet vinden. Relativeren, happy thoughts denken, rustig ademhalen; ze gaan me helpen. Is het vandaag niet dan is het zeker vanaf morgen.
Een impressie van het leven van mijn Beepje in Bonnie; door Ellen
Geschreven 24 april 2008 door Sandra.
Het is dag 6 en vanochtend waren er voor het eerst wat tranen in verband met het alweer naderende afscheid. Maar die zijn weer weg want we genieten nog even samen verder! Wat was het een goed idee van vriendin SuusVe om niet pas in juli maar al heel snel eens te gaan kijken hoe San het heeft & leeft in Bonnie......
Zo word ik al de hele week van hot naar her door deze wereldstad ''gesleept". Ik herken straten en gebouwen van ons vorige verblijf maar San beweeegt zich als een ervaren porteña (moderne vrouw uit Buenos Aires) door de vele wijken. San vraagt: ''welke kant zullen we opgaan?'' en na mijn vragende blik -geen idee waar ik ben-, schieten we links of rechts een straat in en zigzaggen naar onze bestemming.
Ook het ingewikkelde openbaar vervoer systeem met 3 bussen nummer 168 die allemaal een andere route rijden, hebben geen geheimen meer voor mijn Beep. We eten in ''leuke tentjes'' in de buurt en drinken koffie op ''haar favoriete terrasje bij Origen in San Telmo''.
Maandagochtend ging ik mee naar Spaanse les bij José en 's avonds keken we La Ley y el Orden om ons Spaans te oefenen. Hoogtepunt was gisteravond: voor het eerst sinds jaren zag ik San weer eens ouderwets in actie; bij Top Minc, een potje ''tenis de mesa'' om je vingers bij af te likken! Met al deze beelden kan ik wel weer even vooruit straks alleen in Utrecht...........
Zo word ik al de hele week van hot naar her door deze wereldstad ''gesleept". Ik herken straten en gebouwen van ons vorige verblijf maar San beweeegt zich als een ervaren porteña (moderne vrouw uit Buenos Aires) door de vele wijken. San vraagt: ''welke kant zullen we opgaan?'' en na mijn vragende blik -geen idee waar ik ben-, schieten we links of rechts een straat in en zigzaggen naar onze bestemming.
Ook het ingewikkelde openbaar vervoer systeem met 3 bussen nummer 168 die allemaal een andere route rijden, hebben geen geheimen meer voor mijn Beep. We eten in ''leuke tentjes'' in de buurt en drinken koffie op ''haar favoriete terrasje bij Origen in San Telmo''.
Maandagochtend ging ik mee naar Spaanse les bij José en 's avonds keken we La Ley y el Orden om ons Spaans te oefenen. Hoogtepunt was gisteravond: voor het eerst sinds jaren zag ik San weer eens ouderwets in actie; bij Top Minc, een potje ''tenis de mesa'' om je vingers bij af te likken! Met al deze beelden kan ik wel weer even vooruit straks alleen in Utrecht...........
Nieuwe link naar oude foto's en nieuwe fotoshow
Geschreven 23 april 2008 door Sandra.
Er staat een nieuwe link rechts in het menu naar de foto's die ik heb genomen rondom mijn nieuwe appartement. Ook een bezoek aan de enorme begraafplaats van Chacarita zit daarbij.
Boven deze tekst kun je de foto's zien van de tijd die Ellu en ik hier samen doorbrengen (het kleine lichte balkje onder de foto's kun je verslepen, zodat je van links naar rechts en van rechts naar links door de foto's kan "bladeren")
Boven deze tekst kun je de foto's zien van de tijd die Ellu en ik hier samen doorbrengen (het kleine lichte balkje onder de foto's kun je verslepen, zodat je van links naar rechts en van rechts naar links door de foto's kan "bladeren")
Met m'n honnie in Bonnie
Geschreven 21 april 2008 door Sandra.
Dit is dag 3. Nog ...... te gaan!
Nee hoor, we zijn echt niet aan het aftellen. We proberen heel bewust te genieten van elkaar zonder steeds te denken aan het moment van afscheid. En dat gaat heel goed. Alleen af en toe krijgt Ellu of krijg ik een kriebel in de buik.
Het samenzijn is heerlijk. Mijn kamer voelt letterlijk warmer aan omdat er een lijf extra is dat energie verbrandt. Ik heb het goed in Buenos Aires in mijn eentje maar met z'n tweeën is het meer dan goed. Alles wat we doen wat ik normaal ook doe, krijgt net even een andere dimensie. En ik doe nu ook dingen die ik in mijn eentje niet of nauwelijks doe, zoals shoppen. Ik heb immers deze week ook vakantie.
Fijn is het ook dat Ellu ziet waar ik woon, waar ik slaap en waar ik mijn dingen doe. Dat maakt haar meer onderdeel van mijn tijd hier. Het maakt dat ze zich nog veel meer kan inleven wanneer ik haar over mijn leven hier vertel. We hebben het heerlijk. Het is heerlijk met mijn honnie in het heerlijk zonnige en fantastische Bonnie.
Nee hoor, we zijn echt niet aan het aftellen. We proberen heel bewust te genieten van elkaar zonder steeds te denken aan het moment van afscheid. En dat gaat heel goed. Alleen af en toe krijgt Ellu of krijg ik een kriebel in de buik.
Het samenzijn is heerlijk. Mijn kamer voelt letterlijk warmer aan omdat er een lijf extra is dat energie verbrandt. Ik heb het goed in Buenos Aires in mijn eentje maar met z'n tweeën is het meer dan goed. Alles wat we doen wat ik normaal ook doe, krijgt net even een andere dimensie. En ik doe nu ook dingen die ik in mijn eentje niet of nauwelijks doe, zoals shoppen. Ik heb immers deze week ook vakantie.
Fijn is het ook dat Ellu ziet waar ik woon, waar ik slaap en waar ik mijn dingen doe. Dat maakt haar meer onderdeel van mijn tijd hier. Het maakt dat ze zich nog veel meer kan inleven wanneer ik haar over mijn leven hier vertel. We hebben het heerlijk. Het is heerlijk met mijn honnie in het heerlijk zonnige en fantastische Bonnie.
"Roken is dodelijk"
Geschreven 17 april 2008 door Sandra.
Buenos Aires staat blauw van de rook! De reden is dat een aantal boeren in de Delta ten noorden van de stad hun landerijen in de fik hebben gestoken. De wind doet zijn werk en blaast de rook over grote afstand de stad binnen.
Alles is ontregeld omdat op vele plekken de zichtbaarheid bijna tot nul is gereduceerd. Wegen zijn afgesloten, lange afstandsbussen rijden niet en het vliegveld is gesloten. Ik schrok me kapot toen ik dat las; mijn liefje komt immers overmorgen aan in Buenos Aires. Gelukkig blijkt het om een ander vliegveld in de stad te gaan. Over Ezeiza hangt geen rookgordijn.
Ondertussen loop ik te knijpen met mijn ogen, voelt mijn keel wat rauw aan en is ademhalen ongemakkelijk. Op het nieuws wordt aangegeven dat de rook niet giftig is en daar ga ik dan ook maar van uit. Hoe dan ook; vervelend is het wel. Vooral ook de brandlucht die alles maar dan ook alles penetreert.
Al meer dan 10 jaar ben ik gestopt met roken, mede vanwege de schade die roken kan toebrengen aan mijn gezondheid. Wat ik me afvraag is wat dit incident mijn mooie schone longen aan zal doent. Veel goeds zal het niet zijn!
Alles is ontregeld omdat op vele plekken de zichtbaarheid bijna tot nul is gereduceerd. Wegen zijn afgesloten, lange afstandsbussen rijden niet en het vliegveld is gesloten. Ik schrok me kapot toen ik dat las; mijn liefje komt immers overmorgen aan in Buenos Aires. Gelukkig blijkt het om een ander vliegveld in de stad te gaan. Over Ezeiza hangt geen rookgordijn.
Ondertussen loop ik te knijpen met mijn ogen, voelt mijn keel wat rauw aan en is ademhalen ongemakkelijk. Op het nieuws wordt aangegeven dat de rook niet giftig is en daar ga ik dan ook maar van uit. Hoe dan ook; vervelend is het wel. Vooral ook de brandlucht die alles maar dan ook alles penetreert.
Al meer dan 10 jaar ben ik gestopt met roken, mede vanwege de schade die roken kan toebrengen aan mijn gezondheid. Wat ik me afvraag is wat dit incident mijn mooie schone longen aan zal doent. Veel goeds zal het niet zijn!
Dode(n)stad
Geschreven 13 april 2008 door Sandra.
Dicht bij mij in de buurt is de begraafplaats van Chacarita. Deze begraafplaats is minder bekend dan de begraafplaats in Recoleta en krijgt derhalve ook minder bezoekers. Ten onrechte, want ook deze begraafplaats is behoorlijk indrukwekkend. Als is het alleen maar omdat het een enorm gebied beslaat.
De begraafplaats van Chacarita herbergt, net als die in Recoleta, beroemde Argentijnse doden zoals Juan Perón en Carlos Gardel, de gevierde Tango zanger. Ook de graftombes zijn mooi: rijk versierd met ornamenten en/of geflankeerd door hemelse beelden.
Wat me echter het meeste trof was de gelijkenis met de lege zondagse straten, die ik nog maar kort daarvoor gefotografeerd had. Een enkele auto tegen de stoep geparkeerd, wat bomen die de straten sieren, wat mensen die hun auto wassen, die wat knutselen of die wat staan te kletsen maar verder is het stil op straat. Dat zie je niet vaak in Buenos Aires maar blijkbaar dus wel op zondag én op een kerkhof.
De begraafplaats van Chacarita herbergt, net als die in Recoleta, beroemde Argentijnse doden zoals Juan Perón en Carlos Gardel, de gevierde Tango zanger. Ook de graftombes zijn mooi: rijk versierd met ornamenten en/of geflankeerd door hemelse beelden.
Wat me echter het meeste trof was de gelijkenis met de lege zondagse straten, die ik nog maar kort daarvoor gefotografeerd had. Een enkele auto tegen de stoep geparkeerd, wat bomen die de straten sieren, wat mensen die hun auto wassen, die wat knutselen of die wat staan te kletsen maar verder is het stil op straat. Dat zie je niet vaak in Buenos Aires maar blijkbaar dus wel op zondag én op een kerkhof.
Niet geschikt voor vegetariërs
Geschreven door Sandra.
Al een keer eerder was ik er twijfelend voorbij gelopen. Zal ik nu wel of zal ik nu niet? Toen ik het pakketje echter van dichtbij bekeek, legde ik het snel maar weer terug om door te lopen naar de zuivelafdeling.
Vandaag bleef ik er weer stilstaan. De vitrines lagen voller dan eerder omdat de vrachtwagens weer gewoon hun weg naar de winkels kunnen vinden. De boeren staken immers niet meer. Dus, zou je denken dat de toename in onappetijtelijkheid me er voorbij zou laten rennen.
Maar de gedachte eraan - klaargemaakt en wel, vanzelfsprekend - deed me stoppen. Ik pakte het pakket met 4 stuks, bekeek het en ik legde het weer terug. Toen ik het nogmaals pakte lag het pakketje voordat ik het wist in mijn winkelwagen.
Thuisgekomen deed ik er 3 in de vriezer en bewaarde ik de vierde voor mijn avondmaaltijd. Het beethouden ervan voelde zeer onaangenaam dus bijna had ik ze in de prullenbak gegooid maar de gedachte "als het niet lekker is vanavond dan gaan ze alsnog weg" redde ze van wat in het Spaans zo treffend basura heet.
In een speciale pan bereidde ik mijn proefexemplaar. Aan beide kanen droop er van alles en nog wat uit. Omdat ik het velletje er om heen beschadigd had bij het separeren van deze met die in de vriezer. De twijfel was er nog steeds. Maar naarmate het vuur zijn werk deed, de uitjes en de courgette er mee bakten, begon ik er steeds meer in te geloven dat ik een goed resultaat op tafel zou gaan zetten.
En dat klopt. Ondanks dat het ook gebakken er onaantrekkelijk uit blijft zien, heb ik een lekkere maaltijd gehad! Courgette, uitje, aardappeltjes en .........! Ja, wat eigenlijk? Zie jij wat het is?
Vandaag bleef ik er weer stilstaan. De vitrines lagen voller dan eerder omdat de vrachtwagens weer gewoon hun weg naar de winkels kunnen vinden. De boeren staken immers niet meer. Dus, zou je denken dat de toename in onappetijtelijkheid me er voorbij zou laten rennen.
Maar de gedachte eraan - klaargemaakt en wel, vanzelfsprekend - deed me stoppen. Ik pakte het pakket met 4 stuks, bekeek het en ik legde het weer terug. Toen ik het nogmaals pakte lag het pakketje voordat ik het wist in mijn winkelwagen.
Thuisgekomen deed ik er 3 in de vriezer en bewaarde ik de vierde voor mijn avondmaaltijd. Het beethouden ervan voelde zeer onaangenaam dus bijna had ik ze in de prullenbak gegooid maar de gedachte "als het niet lekker is vanavond dan gaan ze alsnog weg" redde ze van wat in het Spaans zo treffend basura heet.
In een speciale pan bereidde ik mijn proefexemplaar. Aan beide kanen droop er van alles en nog wat uit. Omdat ik het velletje er om heen beschadigd had bij het separeren van deze met die in de vriezer. De twijfel was er nog steeds. Maar naarmate het vuur zijn werk deed, de uitjes en de courgette er mee bakten, begon ik er steeds meer in te geloven dat ik een goed resultaat op tafel zou gaan zetten.
En dat klopt. Ondanks dat het ook gebakken er onaantrekkelijk uit blijft zien, heb ik een lekkere maaltijd gehad! Courgette, uitje, aardappeltjes en .........! Ja, wat eigenlijk? Zie jij wat het is?
Mijn appartementje
Geschreven 08 april 2008 door Sandra.
Om een indruk te krijgen van mijn appartementje heb ik een filmpje gemaakt:
Ben ziek
Geschreven 07 april 2008 door Sandra.
Vanochtend nog wel naar Spaanse les gegaan en daarna nog wat zaken afgehandeld. Maar helaas ben ik toch echt een beetje ziek: verkouden, keelpijn en een hoofd vol watten. Eigenlijk wilde ik er niet aan toe geven omdat ik nog van alles wilde doen vandaag maar dat gaat niet lukken. Dus ga ik nu even lekker slapen en pers ik later voor mezelf een gezond grapefruitje uit!
Nieuw appartement; nieuwe supermarkt
Geschreven 05 april 2008 door Sandra.
Vanmiddag ben ik in mijn nieuwe appartement getrokken. Het was weer een hele belevenis omdat ik al heb gemerkt dat je hier, in Argentinië, iets niet eventjes doet. Alles heeft altijd meer tijd nodig dan je in eerste instantie zou denken. De check in was om 12 uur en ik was er pas om een uur of half 2 mee klaar. Niet zo gek omdat de bemiddelaar van de eigenaar ook nog eens alle honderd pesos biljetten op echtheid ging controleren.
Nu moet ik eerlijk bekennen dat het uitchecken uit mijn oude appartement vlekkeloos verliep. De eigenaar was op de afgesproken tijd aanwezig, hij heeft een taxi voor me gebeld en me geholpen mijn spullen naar beneden en in de taxi te sjouwen. Een aardige man met hart voor zijn appartement en als zijn appartement dezelfde voordelen had gehad als dit appartement dan had ik er gewoon gebleven. Dus zaken gaan soms ook wél zoals je denkt dat ze zouden moeten gaan.
Het is behoorlijk wennen, mijn nieuwe appartementje. Het ziet er goed uit. Niet alleen het appartement zelf maar ook de fitness ruimte (voordeel), het zwembad en het barretje (voordeel) bij het zwembad. Erg verzorgd allemaal. Wat me wat tegenvalt, is de hoeveelheid keukenspullen die ik ter beschikking heb én ik vind het appartement niet heel proper. De ijskast is na het bezoek van de vorige bewoner bijvoorbeeld niet schoongemaakt. Dat betekent dat ik toch echt wat keukenspullen nog voor mezelf ga aanschaffen en het betekent ook dat ik de schoonmaakmevrouw (een groot voordeel!) vriendelijk zal verzoeken om over een aantal spullen eventjes een nat doekje te halen.
Ook de indeling was niet helemaal op en top voor een zware computergebruiker, studente en lerares dus heb ik inmiddels de boel een beetje omgegooid. Mijn tv'tje staat nu op een stoel, vastgebonden met touw zodat ie er niet af kan vallen, zodat ik het verrijdbare tafeltje waar hij op stond, kan gebruiken als salontafel. De tafel staat tegen de muur zodat laptop en printer gewoon hun stroom uit het stopcontact kunnen krijgen en de bank staat midden in de kamer. Het moet maar zo. Nu het eenmaal zo staat, ben ik er eigenlijk wel tevreden over. Maar door zo te rommelen, is er weer iets bijgekomen op mijn boodschappenlijstje: een lampje voor op de tafel zou wel handig zijn.
De grote boodschappen komen binnenkort wel. Een bezoekje aan de plaatselijke Supervea heb ik wel al gedaan. Mijn ijskast is met de eerste levensbehoeften gevuld en plastic tasjes heb ik weer ruuuuuuuuuuuuuim voldoende!
Nu moet ik eerlijk bekennen dat het uitchecken uit mijn oude appartement vlekkeloos verliep. De eigenaar was op de afgesproken tijd aanwezig, hij heeft een taxi voor me gebeld en me geholpen mijn spullen naar beneden en in de taxi te sjouwen. Een aardige man met hart voor zijn appartement en als zijn appartement dezelfde voordelen had gehad als dit appartement dan had ik er gewoon gebleven. Dus zaken gaan soms ook wél zoals je denkt dat ze zouden moeten gaan.
Het is behoorlijk wennen, mijn nieuwe appartementje. Het ziet er goed uit. Niet alleen het appartement zelf maar ook de fitness ruimte (voordeel), het zwembad en het barretje (voordeel) bij het zwembad. Erg verzorgd allemaal. Wat me wat tegenvalt, is de hoeveelheid keukenspullen die ik ter beschikking heb én ik vind het appartement niet heel proper. De ijskast is na het bezoek van de vorige bewoner bijvoorbeeld niet schoongemaakt. Dat betekent dat ik toch echt wat keukenspullen nog voor mezelf ga aanschaffen en het betekent ook dat ik de schoonmaakmevrouw (een groot voordeel!) vriendelijk zal verzoeken om over een aantal spullen eventjes een nat doekje te halen.
Ook de indeling was niet helemaal op en top voor een zware computergebruiker, studente en lerares dus heb ik inmiddels de boel een beetje omgegooid. Mijn tv'tje staat nu op een stoel, vastgebonden met touw zodat ie er niet af kan vallen, zodat ik het verrijdbare tafeltje waar hij op stond, kan gebruiken als salontafel. De tafel staat tegen de muur zodat laptop en printer gewoon hun stroom uit het stopcontact kunnen krijgen en de bank staat midden in de kamer. Het moet maar zo. Nu het eenmaal zo staat, ben ik er eigenlijk wel tevreden over. Maar door zo te rommelen, is er weer iets bijgekomen op mijn boodschappenlijstje: een lampje voor op de tafel zou wel handig zijn.
De grote boodschappen komen binnenkort wel. Een bezoekje aan de plaatselijke Supervea heb ik wel al gedaan. Mijn ijskast is met de eerste levensbehoeften gevuld en plastic tasjes heb ik weer ruuuuuuuuuuuuuim voldoende!
Eindelijk mijn eerste les gegeven
Geschreven 04 april 2008 door Sandra.
Eindelijk is het dan gebeurd: ik heb mijn eerste les gegeven. Van anderhalf uur, aan een man van 32, die bij een bank werkt en die een elementair niveau Engels heeft. Meteen bij onze kennismaking bleek inderdaad dat hij maar weinig van de taal verstaat en dat hij vanaf zijn laatste lessen in oktober 2007 geen woord Engels meer heeft gesproken. Daar ging ik even wat van zweten want mijn lesplan was daar niet echt op afgestemd.
Maar al snel had ik "het" te pakken. Wat is dat leuk zeg: lesgeven. Ook - of misschien moet ik zeggen "juist" - aan iemand met een heel elementair niveau. We hebben anderhalf uur gedaan over 2 onderdelen waarvoor ik in mijn lesplan 30 minuten had gereserveerd. Tja dat zijn niveau zo laag zou zijn, had ik niet verwacht. Ondanks dat hij deze les al had gehad, wist hij zich toch vele woorden niet meer te herinneren. Door te vragen, voorbeelden te geven, te tekenen, te acteren, te oefenen kwam er zo toch nog een behoorlijke les uit. En een leuke want ik ben al best veel dingen te weten gekomen over deze student!
Na de les was ik klaar voor mijn volgende. En weer was deze mevrouw er niet! Dit keer was ze voor een afspraak bij de tandarts. Dat je werkdingen voor laat gaan........; maar de tandarts? Terwijl ze toch echt van háár baas deze keer haar best moest doen om alle Engelse lessen te volgen. Ze is notabene de baas van mijn eerste student. Die geeft echt het goede voorbeeld.
Maar door mijn eerste les kon het mij verder weinig schelen. Ik krijg weer betaald en ik heb vandaag een lekker kort dagje. Dan kan ik mooi nog even een keer uit lunchen in San Telmo om daarna in te gaan pakken voor de grote verhuizen naar Chacarita. Elke dag wordt het hier steeds een beetje leuker!
Maar al snel had ik "het" te pakken. Wat is dat leuk zeg: lesgeven. Ook - of misschien moet ik zeggen "juist" - aan iemand met een heel elementair niveau. We hebben anderhalf uur gedaan over 2 onderdelen waarvoor ik in mijn lesplan 30 minuten had gereserveerd. Tja dat zijn niveau zo laag zou zijn, had ik niet verwacht. Ondanks dat hij deze les al had gehad, wist hij zich toch vele woorden niet meer te herinneren. Door te vragen, voorbeelden te geven, te tekenen, te acteren, te oefenen kwam er zo toch nog een behoorlijke les uit. En een leuke want ik ben al best veel dingen te weten gekomen over deze student!
Na de les was ik klaar voor mijn volgende. En weer was deze mevrouw er niet! Dit keer was ze voor een afspraak bij de tandarts. Dat je werkdingen voor laat gaan........; maar de tandarts? Terwijl ze toch echt van háár baas deze keer haar best moest doen om alle Engelse lessen te volgen. Ze is notabene de baas van mijn eerste student. Die geeft echt het goede voorbeeld.
Maar door mijn eerste les kon het mij verder weinig schelen. Ik krijg weer betaald en ik heb vandaag een lekker kort dagje. Dan kan ik mooi nog even een keer uit lunchen in San Telmo om daarna in te gaan pakken voor de grote verhuizen naar Chacarita. Elke dag wordt het hier steeds een beetje leuker!
Tussentijdse evaluatie: missie geslaagd!
Geschreven 03 april 2008 door Sandra.
Vandaag ben ik een maand in Buenos Aires. Een mooi moment om te bekijken waar ik sta en hoe het met me gaat.
Als het gaat om Spaans spreken, heb ik het idee dat ik langzaam maar zeker vooruit ga. Elke dag luister ik naar het nieuws, ik lees vaak de krant en 's avonds kijk ik naar La Ley y El Orden (ja, daar is ie weer) en lees ik de Spaanse ondertiteling mee. Het resultaat is dat ik steeds meer ga verstaan, ondanks de snelheid van de spraak. En door het lezen wordt mijn woordenschat groter en groter. Wat spreken betreft, blijft het nog wat beperkt. Mijn dagelijkse activiteiten zoals boodschappen doen, de bus nemen, een terrasje pakken, nodigen niet uit voor lange gesprekken. Alleen met José, mijn Spaanse docent, bij ETS met de secretaresse en bij tafeltennis spreek ik meer Spaans. Dat gaat me trouwens op zich goed af.
Tot nu toe heb ik nog geen seconde lesgegeven. Een voordeel is dat ik wel alle tijd heb gehad om al wat lessen voor te bereiden en extra materiaal op te zoeken op Internet. Morgen begin ik dan eindelijk met lesgeven (hoop ik) voor een totaal van 4 uur: 3 lessen aan 3 verschillende mensen. Vooral wat werk betreft, loop ik tegen verschillen in cultuur aan: mensen bellen niet af voor hun afspraak, alles gaat minder georganiseerd dan ik gewend ben en flexibiliteit is hier zeer gewenst. Hoewel ik het vervelend vond om 2 keer voor niets bij mijn student op de stoep te staan, heb ik deze cultuurverschillen ook al voor mijn eigen voordeel aan kunnen wenden. Elk voordeel hep zijn nadeel immers.
Het algemene leven hier bevalt me verder goed. De stad heeft sfeer, het weer is heerlijk, aan de terrasjes-, café- & koffiedrinkcultuur pas ik me zonder moeite aan, de ruime openingstijden van de winkels bevallen me goed en over het algemeen genomen, stralen mensen hier een enorme relaxte houding uit. Dat maakt het hier voor mij goed vertoeven.
Wat het belangrijkste betreft, het alleen zijn, heb ik een dipje en een megadip gehad. Maar die megadip heeft me heel goed laten voelen, dat ik in staat ben om voor mezelf te zorgen op sociaal gebied. In mijn eigen tempo bouw ik hier mijn leven op. Met contacten met andere Nederlanders, door lid te worden van een tafeltennisclub, door binnenkort ook op Yoga te gaan en door hier gewoon te zijn.
Al met al voel ik me vooral de laatste dagen erg stevig en vol vertrouwen want ondanks dat ik thuis mis, voel ik me goed en heb ik het naar mijn zin. Het lijkt erop dat ik mijn draai hier aan het vinden ben. En daar ben ik erg tevreden over. Voor de eerste maand is wat mij betreft de missie geslaagd!
Als het gaat om Spaans spreken, heb ik het idee dat ik langzaam maar zeker vooruit ga. Elke dag luister ik naar het nieuws, ik lees vaak de krant en 's avonds kijk ik naar La Ley y El Orden (ja, daar is ie weer) en lees ik de Spaanse ondertiteling mee. Het resultaat is dat ik steeds meer ga verstaan, ondanks de snelheid van de spraak. En door het lezen wordt mijn woordenschat groter en groter. Wat spreken betreft, blijft het nog wat beperkt. Mijn dagelijkse activiteiten zoals boodschappen doen, de bus nemen, een terrasje pakken, nodigen niet uit voor lange gesprekken. Alleen met José, mijn Spaanse docent, bij ETS met de secretaresse en bij tafeltennis spreek ik meer Spaans. Dat gaat me trouwens op zich goed af.
Tot nu toe heb ik nog geen seconde lesgegeven. Een voordeel is dat ik wel alle tijd heb gehad om al wat lessen voor te bereiden en extra materiaal op te zoeken op Internet. Morgen begin ik dan eindelijk met lesgeven (hoop ik) voor een totaal van 4 uur: 3 lessen aan 3 verschillende mensen. Vooral wat werk betreft, loop ik tegen verschillen in cultuur aan: mensen bellen niet af voor hun afspraak, alles gaat minder georganiseerd dan ik gewend ben en flexibiliteit is hier zeer gewenst. Hoewel ik het vervelend vond om 2 keer voor niets bij mijn student op de stoep te staan, heb ik deze cultuurverschillen ook al voor mijn eigen voordeel aan kunnen wenden. Elk voordeel hep zijn nadeel immers.
Het algemene leven hier bevalt me verder goed. De stad heeft sfeer, het weer is heerlijk, aan de terrasjes-, café- & koffiedrinkcultuur pas ik me zonder moeite aan, de ruime openingstijden van de winkels bevallen me goed en over het algemeen genomen, stralen mensen hier een enorme relaxte houding uit. Dat maakt het hier voor mij goed vertoeven.
Wat het belangrijkste betreft, het alleen zijn, heb ik een dipje en een megadip gehad. Maar die megadip heeft me heel goed laten voelen, dat ik in staat ben om voor mezelf te zorgen op sociaal gebied. In mijn eigen tempo bouw ik hier mijn leven op. Met contacten met andere Nederlanders, door lid te worden van een tafeltennisclub, door binnenkort ook op Yoga te gaan en door hier gewoon te zijn.
Al met al voel ik me vooral de laatste dagen erg stevig en vol vertrouwen want ondanks dat ik thuis mis, voel ik me goed en heb ik het naar mijn zin. Het lijkt erop dat ik mijn draai hier aan het vinden ben. En daar ben ik erg tevreden over. Voor de eerste maand is wat mij betreft de missie geslaagd!
San
- Van 5 maart 2008 t/m 21 mei 2008 woonde en werkte ik in Buenos Aires, Argentinië
Ellu & San
- Van 5 maart 2006 t/m 4 maart 2007 hebben wij op onze tandem, Mien Masjien, door de USA, Canada, Uruguay, Argentinië en Chili gereisd.
Recente berichten
Archief
- juni 2009
- april 2009
- maart 2009
- december 2008
- november 2008
- september 2008
- augustus 2008
- juli 2008
- juni 2008
- mei 2008
- april 2008
- maart 2008
- februari 2008
- januari 2008
- december 2007
- oktober 2007
- september 2007
- augustus 2007
- juli 2007
- juni 2007
- mei 2007
- april 2007
- maart 2007
- februari 2007
- januari 2007
- december 2006
- november 2006
- oktober 2006
- september 2006
- augustus 2006
- juli 2006
- juni 2006
- mei 2006
- april 2006
- maart 2006
- februari 2006
- januari 2006
- december 2005
Links uit ons leven
San's foto's
Onze reisfoto´s
- Op weg naar huis
- Met Jacq & Jack in en rondom Bariloche
- Rondje Chili
- Autotrip Zuid-Argentinië en Chili
- Mendoza naar San Martín de Los Andes
- Salta naar Mendoza
- Salta naar Salta
- Uruguay naar Iguazú
- Buenos Aires
- Canada
- Astoria naar Vancouver
- Crescent City naar Astoria
- San Francisco naar Crescent City
- Fallon naar San Francisco
- Cedar City naar Fallon
- Autotrip USA
- Tempe naar Cedar City
- Grand Canyon
- El Paso naar Tempe
- Del Rio naar El Paso
- Navasota naar Del Rio
- St. Francisville naar Navasota
- Defuniak Springs naar St. Francisville
- Ormond Beach naar Defuniak Springs
- Fort Meyers naar Ormond Beach
- Miami naar Key West
- Miami South Beach
Andere foto's
Onze rondbrieven
- Miami naar Cross Creek, Florida
- Cross Creek naar Austin, Texas
- Austin naar Wickenburg, Arizona
- Wickenburg naar San Francisco, Californië
- San Francisco naar Vancouver, Canada
- Vancouver naar Buenos Aires, Argentinië
- Buenos Aires naar Concordia, Argentinië
- Concordia naar Chilecito, Argentinië
- Chilecito naar San Martín de Los Andes, Argentinië
- Autotrip in zuiden van Argentinië en Chili
- Rondje Chili op Mien en lopen met Jacq & Jack, Argentinië
- Op de fiets terug naar Buenos Aires, en naar huis
