Oude liefde roest niet


Afgelopen maandag ben ik begonnen met een onbetaalde baan bij een ideeële organisatie in Amsterdam als medewerker HR. Tijdens het sollicitatiegesprek klikte het erg goed met de mensen waarmee ik zou gaan werken. Impulsief zei ik dat ik meteen de maandag erop wilde beginnen.

Afgelopen dinsdag ben ik gestopt met die onbetaalde baan bij die ideeële organisatie. Doodmoe kwam ik thuis na één dag werken. Doodmoe zat ik op de bank. Moe te wezen en niets meer totdat Ellu me begon te bevragen en ik begon te luisteren naar wat mijn lichaam me vertelde.

Een heel rijtje van futiele zaken, zoals de gang vegen of boodschappen voor de lunch halen, zaten me dwars. Dat zei me dat ik een te impulsief besluit had genomen en dat ik me te weinig met het doel van de organisatie verbonden voelde om er voor te gaan.

Afgelopen donderdag had ik een borrel met een paar oude collega's van het BPV&W. Het was erg gezellig om ze te zien, met ze te lachen en om te merken dat ik me nog steeds betrokken voel bij wat zij doen. Of dat ooit weg zal gaan, weet ik niet. En voor mij hoeft dat ook niet. Het BPV&W heeft toch een speciale plek in mijn leven.

Wat ik heb geleerd, is dat ik in een nieuwe baan niet op zoek moet naar een exacte kopie van de baan bij het BPV&W maar naar een baan waar ik de dingen in vind die ik belangrijk vind zodat ook voor die baan de liefde kan groeien. Oude liefde roest niet maar niemand zegt dat dat over één liefde gaat, toch?


Listo in het Panbos


Vandaag hebben we Listo voor het eerst meegenomen naar het Bos. Het Panbos wel te verstaan. Het is maar een kleine 15 minuten met de auto van ons huis vandaan dus erg goed te doen.

We hebben misschien maar een paar honderd meter gelopen maar die meters waren al genoeg om er een feest van te maken. Omdat het zulk lekker weer is, waren er veel andere mensen met hun honden. Listo wist niet hoe hij het had. Banjerend door het zand, snuffelend aan alles en heftig spelend met elke hond was de koek na een klein half uurtje al op. Afgepeigerd was ie.

Vol trots hebben we er met hem rondgelopen. Omdat we hem zo mooi vinden maar vooral omdat hij heel goed luisterde en ondanks alle afleiding steeds weer naar ons terug kwam. Als trotse baas heb ik vanzelfsprekend een filmpje geschoten. Die is te zien op mijn hyve of door de volgend link aan te klikken
http://www.youtube.com/watch?v=D6nl6DOToPk


San

  • Van 5 maart 2008 t/m 21 mei 2008 woonde en werkte ik in Buenos Aires, Argentinië

Ellu & San

  • Van 5 maart 2006 t/m 4 maart 2007 hebben wij op onze tandem, Mien Masjien, door de USA, Canada, Uruguay, Argentinië en Chili gereisd.

Recente berichten

Archief

  • juni 2009
  • april 2009
  • maart 2009
  • december 2008
  • november 2008
  • september 2008
  • augustus 2008
  • juli 2008
  • juni 2008
  • mei 2008
  • april 2008
  • maart 2008
  • februari 2008
  • januari 2008
  • december 2007
  • oktober 2007
  • september 2007
  • augustus 2007
  • juli 2007
  • juni 2007
  • mei 2007
  • april 2007
  • maart 2007
  • februari 2007
  • januari 2007
  • december 2006
  • november 2006
  • oktober 2006
  • september 2006
  • augustus 2006
  • juli 2006
  • juni 2006
  • mei 2006
  • april 2006
  • maart 2006
  • februari 2006
  • januari 2006
  • december 2005

Gastenboek

Links uit ons leven

Fietslinks

San's foto's

Onze reisfoto´s

Andere foto's

Onze rondbrieven

Onze statistieken

Landeninformatie

Hoe werkt onze blog?