Nieuwe foto´s: Salta naar Mendoza
Geschreven 25 november 2006 door Sandra.
Inmiddels zijn we van Salta naar Mendoza gefietst en/of met de auto gereden. Van dat stuk zijn er op Flickr weer foto´s te bekijken. Klik op bovenstaande link of klik op de link onder "Onze foto´s".
Eervolle vermelding
Geschreven 24 november 2006 door Sandra.
Er zijn niet veel van die plekken waar we ons helemaal goed voelen maar El Alemán in Barreal behoort zeker tot deze categorie. De aankomst alleen al was hartverwarmend. Niet alleen voor ons, de gasten maar ook voor de mensen die ons vanuit Rodeo met de 4x4 er naar toe hadden gebracht. We moesten vooral gaan zitten voor een kop koffie en voor broodjes met paté.
Toen we eenmaal gesetteld waren in het enige en prettige appartement (een echte woning met aparte slaapkamer) begon daarna het grote genieten. Barreal ligt als een groene oase tussen de voetheuvels van de Andes en de besneeuwde bergtoppen van het Andeshooggebergte in. Een genot om naar te kijken, wanneer we weer eens voor een wandelingetje door het dorp gingen.
Teruggekomen bij El Alemán was het meestal tijd voor iets. Tijd voor het ontbijt met vers fruit, vleeswaren en marmelade of tijd voor het middag- of avondeten met een malse biefstuk, verse groente en wijn. Of goulash. Of een dikke rookworst met zuurkool en mosterd. Culinaire verwendagen waren het.
Wat het compleet maakt, is de hartelijkheid van Perla en Bernd. Perla deed ons wasje even. Bernd regelde een fantastische lift voor ons naar Mendoza. Wij hoefden nergens om te vragen. Het gebeurde allemaal vanzelf. Niet voor niets een eervolle vermelding voor El Alemán.
Toen we eenmaal gesetteld waren in het enige en prettige appartement (een echte woning met aparte slaapkamer) begon daarna het grote genieten. Barreal ligt als een groene oase tussen de voetheuvels van de Andes en de besneeuwde bergtoppen van het Andeshooggebergte in. Een genot om naar te kijken, wanneer we weer eens voor een wandelingetje door het dorp gingen.
Teruggekomen bij El Alemán was het meestal tijd voor iets. Tijd voor het ontbijt met vers fruit, vleeswaren en marmelade of tijd voor het middag- of avondeten met een malse biefstuk, verse groente en wijn. Of goulash. Of een dikke rookworst met zuurkool en mosterd. Culinaire verwendagen waren het.
Wat het compleet maakt, is de hartelijkheid van Perla en Bernd. Perla deed ons wasje even. Bernd regelde een fantastische lift voor ons naar Mendoza. Wij hoefden nergens om te vragen. Het gebeurde allemaal vanzelf. Niet voor niets een eervolle vermelding voor El Alemán.
Siësta
Geschreven 21 november 2006 door Sandra.
In Argentinië houdt men siësta. Dus ook hier in het Andesgebergte. Nu zijn de meeste bergdorpen buiten de siësta al niet echt een toonbeeld van levendigheid. Maar tijdens de siësta lijkt er daadwerkelijk niemand in zo'n dorp te wonen. Alles gaat dicht voor ondefinieerbare tijd. De straten zijn leeg. Zelfs de honden laten zich niet zien. Wij met zijn tweeën op straat voelt als een anomaliteit. Steeds trappen we er weer in en zoeken tegen beter weten in een kiosco waar we nog iets te eten of te drinken kunnen kopen. In de meeste gevallen (want soms, ja heel soms, is er toch nog ergens een klein winkeltje open) gaan we onverichte zaken terug naar ons hotel. Aan het einde van de middag begint onze zoektocht opnieuw naar winkels die open zijn. Want ook al is het vaak al 6 uur dat wil niet zeggen dat er dan al iets te kopen valt. Zelfs niet als je vantevoren hebt gevraagd wanneer ze weer open gaan. Want 6 uur wordt hier gerust half 7 en met een beetje pech 7 uur. We raken er maar niet aan gewend en staan dus regelmatig nog voor een gesloten deur. Maar wat wel ontzettend lekker is en zeker makkelijk wennen, is dat heerlijke middagdutje dat we elke dag ongestoord kunnen doen.
Relaxed!
Geschreven 12 november 2006 door Sandra.
De moeheid te lijf gegaan met lekker lang slapen tot 8 uur. De bruiloft die vanaf gisteravond tot vanochtend 7 uur met veel herrie aan de gang was, heeft ons niet gestoord. Wij sliepen als roosjes. Bij het hotel hebben we ons gratis ontbijtje ontbeten en vervolgens zijn we naar het plein gegaan. Daar ons ontbijt verlengd op het enige terrasje, in de schaduw met koffies en verse jus. We zijn weer uitgerust en klaar voor de cuesta de Miranda, een stijging van 1000 meter over een onverharde weg. Dit keer gelukkig een goeie!
Te moe om te bloggen
Geschreven 10 november 2006 door Sandra.
Na dagen van over de 100 kilometer, van stijgen, tegen- en meewind en van onverharde wegen: moe! Te moe om uitgebreid te bloggen.
Nieuwe foto´s
Geschreven 04 november 2006 door Sandra.
De Andes is enorm fotogeniek. Van onze tijd in en rondom Salta en de quebrada van Humuhaca hebben we ladingen foto´s gemaakt. Voor jullie een selectie!
Holland vs Argentinië
Geschreven 02 november 2006 door Sandra.
Het was even zo´n moment. Zo´n moment dat ik weet dat ik Hollandse ben. Niet een moment om persé trots op te zijn of om nationalistisch over te wezen, maar wel één die me weer goed duidelijk maakt waarom ik het prettig vind om in Nederland te wonen.
Mien was bij de fietsenmaker. Ze had een nieuw remkabeltje nodig én voor het gemak wilde ik ook dat ze achter nieuwe remblokjes zou krijgen. Dan hoefde ik dat laatste niet zelf te doen. Eergisteren lieten we Mien achter en zeiden dat we vandaag in de morgen haar op zouden komen halen. Daar stonden we om 9.10 uur. Een gesloten deur want de fietsenmaker ging niet om 8.30 uur open zoals ons verteld was maar pas om half 10. Op zich was dit geen punt. Dat kan gebeuren, een vergissing.
Om half 10 was er echter nog geen beweging. Zelfs een kwartier later leek er nog niets te gebeuren. Maar gelukkig blijven wij, 2 hollandse grote vrouwen, niet lang onopgemerkt dus de moeder van de fietsenmaker kwam ons vertellen dat hij stond te douchen. OK, prima, nog steeds niets aan de hand. We hebben immers de tijd.
Tien minuten later steekt de fietsenmaker zijn hoofd buiten de deur. Oh, zijn wij het? Hij had ons pas in de middag verwacht. Dus ja, dat betekent dat de fiets nog niet gemaakt is. Maar, zeggen we, je had gisteren toch de hele dag de tijd om onze fiets te maken en we hadden toch gezegd dat we haar op zouden halen in de ochtend? Nee, zegt hij, hij verwachtte ons echt pas in de middag maar wat hij wel kan doen, is de fiets nu meteen maken. Een snel klusje. Zo klaar.
Om 10 uur gaat de winkel open. Eerst moet er nog een auto uitgereden worden. En die moet ook ergens geparkeerd. Voordat de auto uit de winkel kan, lopen er eerst nog slierten schoolkinderen langs. Om kwart over 10 begint hij met repareren. Hij kletst er met ons op los terwijl hij ondertussen aan Mien werkt. Alles op zijn dooie gemak. Wanneer hij toe is aan de remblokjes, zegt hij dat zijn collega die nog even aan het halen is in de stad. Efficiënte Hollanders als wij zijn, denken wij natuurlijk dat ie dat gisteren ook had kunnen doen. Maar ja, hij is geen Hollander!
Om 11 uur is hij klaar. Het is een prima vent en hij heeft een goede klus gedaan. De irritatie naar hem toe is weg. We betalen hem en gaan richting hotel om mijn mams te bellen. Daar merk ik dat de irritatie nog niet helemaal weg is. Na vele vruchteloze pogingen om via de internationale telefoonkaart mijn moeder aan de lijn te krijgen, loop ik aan tegen mijn Hollands-zijn. Ik wilde even in de ochtend Mien ophalen, mijn mams bellen, dit klusje en dat klusje doen om daarna lui onderuit te zakken. Georganiseerd en planmatig!
Het was dus zo´n moment! Een moment om ook te beseffen hoe de hollandse cultuur me heeft gevormd en om te beseffen dat er ook een andere kant is. Want laten we eerlijk zijn: het gaat hier, in Argentinië wel allemaal heel gemakkelijk.
Mien was bij de fietsenmaker. Ze had een nieuw remkabeltje nodig én voor het gemak wilde ik ook dat ze achter nieuwe remblokjes zou krijgen. Dan hoefde ik dat laatste niet zelf te doen. Eergisteren lieten we Mien achter en zeiden dat we vandaag in de morgen haar op zouden komen halen. Daar stonden we om 9.10 uur. Een gesloten deur want de fietsenmaker ging niet om 8.30 uur open zoals ons verteld was maar pas om half 10. Op zich was dit geen punt. Dat kan gebeuren, een vergissing.
Om half 10 was er echter nog geen beweging. Zelfs een kwartier later leek er nog niets te gebeuren. Maar gelukkig blijven wij, 2 hollandse grote vrouwen, niet lang onopgemerkt dus de moeder van de fietsenmaker kwam ons vertellen dat hij stond te douchen. OK, prima, nog steeds niets aan de hand. We hebben immers de tijd.
Tien minuten later steekt de fietsenmaker zijn hoofd buiten de deur. Oh, zijn wij het? Hij had ons pas in de middag verwacht. Dus ja, dat betekent dat de fiets nog niet gemaakt is. Maar, zeggen we, je had gisteren toch de hele dag de tijd om onze fiets te maken en we hadden toch gezegd dat we haar op zouden halen in de ochtend? Nee, zegt hij, hij verwachtte ons echt pas in de middag maar wat hij wel kan doen, is de fiets nu meteen maken. Een snel klusje. Zo klaar.
Om 10 uur gaat de winkel open. Eerst moet er nog een auto uitgereden worden. En die moet ook ergens geparkeerd. Voordat de auto uit de winkel kan, lopen er eerst nog slierten schoolkinderen langs. Om kwart over 10 begint hij met repareren. Hij kletst er met ons op los terwijl hij ondertussen aan Mien werkt. Alles op zijn dooie gemak. Wanneer hij toe is aan de remblokjes, zegt hij dat zijn collega die nog even aan het halen is in de stad. Efficiënte Hollanders als wij zijn, denken wij natuurlijk dat ie dat gisteren ook had kunnen doen. Maar ja, hij is geen Hollander!
Om 11 uur is hij klaar. Het is een prima vent en hij heeft een goede klus gedaan. De irritatie naar hem toe is weg. We betalen hem en gaan richting hotel om mijn mams te bellen. Daar merk ik dat de irritatie nog niet helemaal weg is. Na vele vruchteloze pogingen om via de internationale telefoonkaart mijn moeder aan de lijn te krijgen, loop ik aan tegen mijn Hollands-zijn. Ik wilde even in de ochtend Mien ophalen, mijn mams bellen, dit klusje en dat klusje doen om daarna lui onderuit te zakken. Georganiseerd en planmatig!
Het was dus zo´n moment! Een moment om ook te beseffen hoe de hollandse cultuur me heeft gevormd en om te beseffen dat er ook een andere kant is. Want laten we eerlijk zijn: het gaat hier, in Argentinië wel allemaal heel gemakkelijk.
San
- Van 5 maart 2008 t/m 21 mei 2008 woonde en werkte ik in Buenos Aires, Argentinië
Ellu & San
- Van 5 maart 2006 t/m 4 maart 2007 hebben wij op onze tandem, Mien Masjien, door de USA, Canada, Uruguay, Argentinië en Chili gereisd.
Recente berichten
Archief
- juni 2009
- april 2009
- maart 2009
- december 2008
- november 2008
- september 2008
- augustus 2008
- juli 2008
- juni 2008
- mei 2008
- april 2008
- maart 2008
- februari 2008
- januari 2008
- december 2007
- oktober 2007
- september 2007
- augustus 2007
- juli 2007
- juni 2007
- mei 2007
- april 2007
- maart 2007
- februari 2007
- januari 2007
- december 2006
- november 2006
- oktober 2006
- september 2006
- augustus 2006
- juli 2006
- juni 2006
- mei 2006
- april 2006
- maart 2006
- februari 2006
- januari 2006
- december 2005
Links uit ons leven
San's foto's
Onze reisfoto´s
- Op weg naar huis
- Met Jacq & Jack in en rondom Bariloche
- Rondje Chili
- Autotrip Zuid-Argentinië en Chili
- Mendoza naar San Martín de Los Andes
- Salta naar Mendoza
- Salta naar Salta
- Uruguay naar Iguazú
- Buenos Aires
- Canada
- Astoria naar Vancouver
- Crescent City naar Astoria
- San Francisco naar Crescent City
- Fallon naar San Francisco
- Cedar City naar Fallon
- Autotrip USA
- Tempe naar Cedar City
- Grand Canyon
- El Paso naar Tempe
- Del Rio naar El Paso
- Navasota naar Del Rio
- St. Francisville naar Navasota
- Defuniak Springs naar St. Francisville
- Ormond Beach naar Defuniak Springs
- Fort Meyers naar Ormond Beach
- Miami naar Key West
- Miami South Beach
Andere foto's
Onze rondbrieven
- Miami naar Cross Creek, Florida
- Cross Creek naar Austin, Texas
- Austin naar Wickenburg, Arizona
- Wickenburg naar San Francisco, Californië
- San Francisco naar Vancouver, Canada
- Vancouver naar Buenos Aires, Argentinië
- Buenos Aires naar Concordia, Argentinië
- Concordia naar Chilecito, Argentinië
- Chilecito naar San Martín de Los Andes, Argentinië
- Autotrip in zuiden van Argentinië en Chili
- Rondje Chili op Mien en lopen met Jacq & Jack, Argentinië
- Op de fiets terug naar Buenos Aires, en naar huis
