Van Miami naar Vancouver!
Geschreven 30 juli 2006 door Sandra.
Na: alligators in kanalen, 20 lekke banden, geen kentekenplaatje van Alabama, door Katrina getroffen gebied, ons 19-jarig jubileum in St. Francisville, een laagste temperatuur van -1 graad en de hoogste rond de 44, een relaxed en vriendelijk Texas, 6 fietsenmakers , ziek in Safford en in Wickenburg, 102 nachten in een echt bed en 45 in de tent, vele vele lattes met iets erbij, acht nieuwe buitenbanden, meerdere woestijnen, de hoogste pas van 2800 meter, een ontmoeting met Mike, de korste dag van 11 kilometer en ons record van 187 kilometer, maar 3 dagen met echte regen en 1 kamer met jacuzzi, met veel plezier maar ook dips: we zijn er. WE ZIJN ER! 9579,46 kilometer van Miami naar Vancouver!
We zijn er bijna!
Geschreven door Sandra.
We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal, helemaal.
Slapen in Seattle
Geschreven 25 juli 2006 door Sandra.
Onze route gaat niet door Seattle, maar de fietskaart geeft wel aan dat we met de veerboot van Bremerton naar Seattle kunnen. Omdat we een stuk van de route af moeten, kopen we een detailkaart van Bremerton. Zo kunnen we in ieder geval uitvogelen hoe we naar de plek moeten komen waar de veerboot vertrekt. Gewapend met kaart nemen we een eerste mogelijke afslag om over de snelweg te komen. Helaas, de snelweg is afgeschermd; we kunnen er niet op. Jammer, want het punt waar we staan, is onderaan de steile heuvel die we net zijn afgekomen. De kaart brengt uitkomst: we kunnen door een smal straatje rechtdoor. Rechtdoor, heuvel op! Boven aan de heuvel zien we dat rechtdoor, verderop, doodlopend is. De kaart geeft anders aan, maar ja, daar hebben we nu even niets aan. Er zit niets anders op om de eerste de beste straat linksaf in te slaan. Voor ons doemt een zwarte brede strook asfalt op. Zó steil hebben we het nog niet gehad deze reis. Onze schatting is dat dit stuk asfalt nog steiler is dan de zwaarste categorie in de Tour de France. En wat blijkt, na een enthousiast begin, zijn we voor het eerst genoodzaakt om te lopen! Dat hebben we met Mien nog nooit gedaan. Maar ook lopen is zwaar, want terwijl Ellu vanachter duwt, lig ik bijna horizontaal op het stuur om Mien naar boven te krijgen. Pffff, dit was zwaar. Maar na deze behoorlijke inspanning vinden we de weg naar de veerboot vrij eenvoudig. Een mooie tocht door de Puget Sounds brengt ons eerst het aangezicht van de nog besneeuwde Mount Rainier en later de skyline van Seattle. In de stad aangekomen, genieten we van de knusse sfeer die er heerst. Van de winkelstraten, van de mooie oude art deco-gebouwen, van de beroemde Pike Market met vis, bloemen, delicatessen en van de leuke kleine terrasjes. Op één ervan eindigen we onze dag met biertjes en een kaasplateau. De nacht die volgt, slapen we lang en lekker. Lekker slapen in Seattle!
Vakantie
Geschreven 22 juli 2006 door Sandra.
Al weer een tijdje zitten we lekker op de fiets. We genieten van de aangename temperatuur aan de kust. Ookal is het 's ochtends nog steeds wel koud; fietsen in een graadje of 20 heeft ook zo zijn voordelen. De rustige wegen zijn ook een groot feest. Vaak genoeg gaat onze route van de pacific highway 101 af zodat we relaxed om ons heen kunnen kijken naar de heuvels die vol staan met heerlijk riekende dennenbomen. Het tentje is al weer een aantal keren uit de tentzak geweest en we hebben dus weer meer kampeerleven geleefd: matjes als stoeltjes, brandertje om op te koken en picknicktafel als extensie van ons tentjeshuis. Ook zijn we wat meer landinwaarts gegaan. Precies op het moment dat er, net als in Nederland, ook in Washington een hittegolf gaande is. Van tussen de 15 - 20 graden fietsen we ineens weer in temperaturen van rond de 40 graden. Voor het eerst tijdens de westkustroute hebben we eindelijk onze fietshempjes aan gehad!
Foto's van Oregon
Geschreven 21 juli 2006 door Sandra.
Hoewel de set nog niet helemaal compleet is, zet ik de foto's er toch op. Speciaal voor de meidenavond van mijn (schoon)zussen! Er staan dus weer nieuwe foto's op Flickr. Dit keer van Crescent City, California naar Astoria, Oregon. Klik op de link in het menu rechts. Veel plezier.
Over bruggen
Geschreven 17 juli 2006 door Sandra.
De kust van Oregon is rijk aan rivieren die uitmonden in zee. Vele bruggen overspannen deze wateren. Het lijkt er op dat deze bruggen zijn ontworpen door dezelfde architect: stenen bruggen in een smaakvolle art deco stijl die wanneer ze een brede rivier overspannen, in het midden op het hoogste punt een stalen frame hebben. Een feest voor mijn oog en altijd een avontuur om over heen te fietsen. Bruggen die tijden geleden gemaakt zijn voor minder verkeer en die smal zijn. De brug bij Newport was een groot avontuur: de 1 meter brede en 40 cm hoge stoep was gesloten. Of we nou wilden of niet, we moesten wel over de brug zelf fietsen. Tergend langzaam fietsten we omhoog. Een lange sliert auto's vormde zich achter ons. Inhalen was bijna onmogelijk vanwege de voortdurende stroom van tegenliggend verkeer. Aan de ene kant een geluk, want ik had daardoor alle ruimte om de steile brug op te fietsen, ondertussen worstelend met de krachtige wind die tegen ons aan beukte. Helaas was er een gat in het tegenliggend verkeer. Meestal betekent dat dat er 1 auto ons kan inhalen, maar dat alle auto's daarna een bedreiging voor ons vormen. Dit keer was de auto-daarna een grote RV, die ons nauw passeerde. Met grote moeite probeerde ik Mien recht te houden om niet ingeklemd te raken tussen RV en hoge stoep. Helaas haalde de RV me uit balans, raakte ik mijn gunstige wegpositie kwijt en kon ik niet anders doen dan stoppen. Daar stonden we dan op de brug met alle verkeer dat langs ons ging. Enkelen wilden ons graag laten weten dat we een plaag voor ze waren: 'Jullie houden de boel op' en ' Ga op de stoep fietsen' (gesloten, weet je nog?). Tja! Gelukkig is er ook altijd iemand bij die weet dat het geen pretje is om als fietsers een drukke smalle brug over te moeten met een volbeladen fiets en windkracht veel. Een automobilist liet ons voor waardoor we de brug uiteindelijk veilig en rustig over hebben kunnen fietsen.
Nieuwe foto's. Ook van de westkust!
Geschreven 14 juli 2006 door Sandra.
Voor degenen die de link naar de fotoset van Fallon naar San Francisco nog niet hadden gezien: er zijn nieuwe foto's. Kijk rechts in het menu en je komt er vanzelf. Of klik op deze link Fallon naar San Francisco. Ook zijn er foto's van ons eerst deel fietsen langs de westkust. Klik op de link San Francisco naar Crescent City of kijk rechts in het menu.
Van pestkust naar een beste kust
Geschreven 13 juli 2006 door Sandra.
Geplaagd door wind, kou, verkeer en hoge verwachtingen in onze eerste dagen aan de westkust zijn we de mentale klim uit het dal van teleurstelling aangegaan. Het resultaat is er naar, want vol frisse zin zitten we elke morgen weer op de fiets. Niet meer zo vroeg als de eerste dagen, maar vroeg genoeg om te genieten van de stilte op de weg in de ochtend. Laat genoeg om met daglicht wakker te worden, waardoor deze psychologische barriere ook geslecht is.
Highway 1 hebben we inmiddels achter ons gelaten. Al dagen fietsen we af en aan op highway 101, een weg die alleen zo af en toe voor enkele kilometers geen vluchtstrook heeft. Dat zijn de momenten dat al onze concentratie en alertheid vereist is. De rest van de tijd kan onze aandacht gaan naar de mooie omgeving, de gesprekken met elkaar of met onszelf of de heerlijke cadans van het fietsen zelf.
Het is 's ochtends fris op de fiets, maar naarmate de dag vordert, wordt het weer steeds aangenamer om in te fietsen. Niet te warm en niet te heet. De wind is en blijft waarschijnlijk tegen, maar zonder het drukke verkeer is ook met de wind goed te dealen. Gewoon blijven trappen en dan komen we er vanzelf.
De verwachtingen zijn bijgesteld, de realiteit geaccepteerd. We staan weer met beide voeten op onze pedalen!
Highway 1 hebben we inmiddels achter ons gelaten. Al dagen fietsen we af en aan op highway 101, een weg die alleen zo af en toe voor enkele kilometers geen vluchtstrook heeft. Dat zijn de momenten dat al onze concentratie en alertheid vereist is. De rest van de tijd kan onze aandacht gaan naar de mooie omgeving, de gesprekken met elkaar of met onszelf of de heerlijke cadans van het fietsen zelf.
Het is 's ochtends fris op de fiets, maar naarmate de dag vordert, wordt het weer steeds aangenamer om in te fietsen. Niet te warm en niet te heet. De wind is en blijft waarschijnlijk tegen, maar zonder het drukke verkeer is ook met de wind goed te dealen. Gewoon blijven trappen en dan komen we er vanzelf.
De verwachtingen zijn bijgesteld, de realiteit geaccepteerd. We staan weer met beide voeten op onze pedalen!
Westkust, Pestkust
Geschreven 07 juli 2006 door Sandra.
Het is even wennen! Zo wennen, dat we op onze vijfde dag aan de westkust na 11 kilometer gestopt zijn om onszelf te ver-wennen met een relaxte dag. En dat terwijl we vanochtend hebben kunnen uitslapen tot half 6!
Zie, het is namelijk niet zoals wij hadden verwacht dat het zou zijn. Na maanden in de woestijn met extreem hoge temperaturen dachten wij terecht te komen in fietshempjesweer. We hebben er zelfs speciaal 2 nieuwe fietshempjes voor gekocht. Maar helaas hebben we ons huiswerk niet goed gedaan. De westkust heeft een mild klimaat, met in de zomer altijd een harde tot forse wind uit het noorden of noordwesten. En de weg die wij fietsen, een smalle kronkelende kustweg, is vooral in de zomer druk met vakantieverkeer. Het is te vermijden. Door om kwart voor 5 op te staan. Met al onze kleren aan zitten we dan half 6 op de fiets, want het is koud in de ochtend en de tent is zeiknat.
Op zich is het fietsen dan heerlijk, want er is inderdaad nauwelijks verkeer op de weg. De wind echter werkt niet altijd mee. Soms is hij er al na een half uur; met een beetje mazzel fietsen we de eerste twee uur redelijk windloos. Rond een uur of half 11, wanneer we tussen de 60 en 70 km hebben gefietst, wordt het drukker en winderiger.
Op zijn hoogst kunnen we dan nog 10 kilometer rijden waarbij we regelmatig moeten stoppen voor passerende trucks of uit moeten kijken voor auto's die ons snijden omdat ze toch nog in willen halen zo vlak voor de bocht. Dat terwijl ik de ruimte moet nemen omdat er anders voor ons geen ruimte meer is.
Dan wanneer we min of meer gedwongen door de combinatie van harde wind(stoten) en verkeer een camping zoeken, is de camping ver van het dorp. Op zich te fietsen, maar niet zonder weer volledig bezweet te geraken; te ver om te lopen want minstens 3 km enkele reis.
We zagen ons hier al fietsen. In fietshempjes zoals gezegd. Zo 's ochtends rond een uur of 9 tot 's middags rond een uur of 5. Met een koffietje hier en een koffietje daar, zittend op terrasjes in de zon. Dan tentje op, om schoon en fris even naar het dorp te lopen voor eten en lekkers. Om vervolgens tevreden en genoegzaam om 9 uur ons tentje in te kruipen om te rusten voor een nieuwe dag vol rozegeur en maneschijn. Mmm, het is wennen!
Zie, het is namelijk niet zoals wij hadden verwacht dat het zou zijn. Na maanden in de woestijn met extreem hoge temperaturen dachten wij terecht te komen in fietshempjesweer. We hebben er zelfs speciaal 2 nieuwe fietshempjes voor gekocht. Maar helaas hebben we ons huiswerk niet goed gedaan. De westkust heeft een mild klimaat, met in de zomer altijd een harde tot forse wind uit het noorden of noordwesten. En de weg die wij fietsen, een smalle kronkelende kustweg, is vooral in de zomer druk met vakantieverkeer. Het is te vermijden. Door om kwart voor 5 op te staan. Met al onze kleren aan zitten we dan half 6 op de fiets, want het is koud in de ochtend en de tent is zeiknat.
Op zich is het fietsen dan heerlijk, want er is inderdaad nauwelijks verkeer op de weg. De wind echter werkt niet altijd mee. Soms is hij er al na een half uur; met een beetje mazzel fietsen we de eerste twee uur redelijk windloos. Rond een uur of half 11, wanneer we tussen de 60 en 70 km hebben gefietst, wordt het drukker en winderiger.
Op zijn hoogst kunnen we dan nog 10 kilometer rijden waarbij we regelmatig moeten stoppen voor passerende trucks of uit moeten kijken voor auto's die ons snijden omdat ze toch nog in willen halen zo vlak voor de bocht. Dat terwijl ik de ruimte moet nemen omdat er anders voor ons geen ruimte meer is.
Dan wanneer we min of meer gedwongen door de combinatie van harde wind(stoten) en verkeer een camping zoeken, is de camping ver van het dorp. Op zich te fietsen, maar niet zonder weer volledig bezweet te geraken; te ver om te lopen want minstens 3 km enkele reis.
We zagen ons hier al fietsen. In fietshempjes zoals gezegd. Zo 's ochtends rond een uur of 9 tot 's middags rond een uur of 5. Met een koffietje hier en een koffietje daar, zittend op terrasjes in de zon. Dan tentje op, om schoon en fris even naar het dorp te lopen voor eten en lekkers. Om vervolgens tevreden en genoegzaam om 9 uur ons tentje in te kruipen om te rusten voor een nieuwe dag vol rozegeur en maneschijn. Mmm, het is wennen!
Appeltje voor de dorst
Geschreven 01 juli 2006 door Sandra.
In een aantal grote steden in de US zijn Apple winkels. Met Apple winkels bedoel ik winkels met alle produkten van Apple zoals IPod & Macs. De winkels zijn super modern ingericht. Ze zien er ook zeer chique uit. In de Apple winkel in New York heb ik mijn Ipod gekocht. Hier zou ik als ik kon 1 van die enorm grote schermen willen kopen. Maar ja, we fietsen en kunnen niet even makkelijk een schermpje achterop Mien meenemen. Dus bevredig ik mijn behoefte door in de Apple winkel achter zo'n groot scherm mijn blogtekstje te schrijven. En echt ik geniet er volop van!
San
- Van 5 maart 2008 t/m 21 mei 2008 woonde en werkte ik in Buenos Aires, Argentinië
Ellu & San
- Van 5 maart 2006 t/m 4 maart 2007 hebben wij op onze tandem, Mien Masjien, door de USA, Canada, Uruguay, Argentinië en Chili gereisd.
Recente berichten
Archief
- juni 2009
- april 2009
- maart 2009
- december 2008
- november 2008
- september 2008
- augustus 2008
- juli 2008
- juni 2008
- mei 2008
- april 2008
- maart 2008
- februari 2008
- januari 2008
- december 2007
- oktober 2007
- september 2007
- augustus 2007
- juli 2007
- juni 2007
- mei 2007
- april 2007
- maart 2007
- februari 2007
- januari 2007
- december 2006
- november 2006
- oktober 2006
- september 2006
- augustus 2006
- juli 2006
- juni 2006
- mei 2006
- april 2006
- maart 2006
- februari 2006
- januari 2006
- december 2005
Links uit ons leven
San's foto's
Onze reisfoto´s
- Op weg naar huis
- Met Jacq & Jack in en rondom Bariloche
- Rondje Chili
- Autotrip Zuid-Argentinië en Chili
- Mendoza naar San Martín de Los Andes
- Salta naar Mendoza
- Salta naar Salta
- Uruguay naar Iguazú
- Buenos Aires
- Canada
- Astoria naar Vancouver
- Crescent City naar Astoria
- San Francisco naar Crescent City
- Fallon naar San Francisco
- Cedar City naar Fallon
- Autotrip USA
- Tempe naar Cedar City
- Grand Canyon
- El Paso naar Tempe
- Del Rio naar El Paso
- Navasota naar Del Rio
- St. Francisville naar Navasota
- Defuniak Springs naar St. Francisville
- Ormond Beach naar Defuniak Springs
- Fort Meyers naar Ormond Beach
- Miami naar Key West
- Miami South Beach
Andere foto's
Onze rondbrieven
- Miami naar Cross Creek, Florida
- Cross Creek naar Austin, Texas
- Austin naar Wickenburg, Arizona
- Wickenburg naar San Francisco, Californië
- San Francisco naar Vancouver, Canada
- Vancouver naar Buenos Aires, Argentinië
- Buenos Aires naar Concordia, Argentinië
- Concordia naar Chilecito, Argentinië
- Chilecito naar San Martín de Los Andes, Argentinië
- Autotrip in zuiden van Argentinië en Chili
- Rondje Chili op Mien en lopen met Jacq & Jack, Argentinië
- Op de fiets terug naar Buenos Aires, en naar huis
