De ontdekking van Amerika: maart 2006

Arme Dillo

Geschreven 29 maart 2006 door Sandra.

Wat zien we ze veel. Van die gekke beesten. Eerst wisten we niet wat voor dieren het zijn, maar opeens zagen we het. Het zijn Armedillo's. Op z'n Nederlands gordeldieren genoemd. Dat we niet zo goed wisten wat voor beesten het zijn, is niet zo gek. Meestal zagen we ze half aangevreten langs de kant van de weg liggen. Met een hoop buizerds er om heen. Af en toe zag je alleen de ene helft. Dan weer alleen het schild. Tot we op een goede dag een levende tegenkwamen. Dit was in ieder geval geen arme dillo.

Santa Fe

Geschreven door Sandra.

Na een lange dag fietsen komen we aan op de plaats van bestemming. Volgens onze fietskaart kunnen we slapen bij Santa Fé Canoe Camp, 2 mijl ten noorden van het plaatsje High Springs. Eén van de weinige keren dat we kunnen kamperen in de buurt van een supermarkt en bier. Daar aangekomen, blijkt het geen camping te zijn. Jim, de eigenaar, die zijn yuppenbaan in Chigaco met snelle auto en maatpak heeft opgegeven voor zijn droom, had ooit eens fietsers hun tent er op laten zetten, waardoor zijn kanokamp ineens als camping op de fietskaart terecht is gekomen. Wij zijn dan ook de enigen vandaag. Het is een betoverende plek aan de rivier. We hebben een picknicktafel en een kampvuur. Dat we geen douche kunnen nemen, deert ons niet. De rivier als alternatief is geen optie want het water is te koud en er zitten ook alligators in. Stinkend, maar met een koud biertje, dat we nog snel hebben gehaald voor zonsondergang, zitten we te genieten van elkaar en van deze prachtig mooie omgeving. Het leven kan zó mooi zijn.

Koud!

Geschreven door Sandra.

Het is koud in Florida! De afgelopen dagen is het steeds kouder geworden. Met als hoogtepunt de aankomende nacht (zondag 26 maart 2006). Het wordt onder nul! Gewapend met onze slaapzak liggen we met sokken, lang ondergoed, extra fleece jas en ik zelfs met sjaal om, in bed c.q. onze matjes. Gelukkig zijn we overal op voorbereid, maar omdat ik zo'n koukleum ben vooral op de kou. Dus weet ik dat wanneer we morgen op staan we met blote benen, maar verder helemaal bedekt, fris aan een nieuwe dag kunnen beginnen. Zolang we maar ergens een kopje koffie kunnen krijgen.

Vooroordeel-O-meter II

Geschreven door Sandra.

Ojee, ojee, ons beeld over Amerika valt in duigen. Dronken tandenloze, vieze oude mannetjes blijken geïnteresseerde tandenloze vieze oude meneren te zijn. Ruige mannen met oude kleren en lange baarden zijn gewone mannen op weg naar hun werk. Politiemannen op motoren hebben humor en kunnen lachen. Beren in het berenbos doen eigenlijk helemaal niets. Wat moeten we nu, nu al onze zekerheden weg lijken te vallen. Straks valt er niets meer te schelden op Amerika. Straks vinden we Bush zelfs een toffe peer. HELP!
Wat we wel zien, is steeds meer hele dikke mensen. Ook de bermen liggen voortdurend vol met troep. De campgrounds staan vol met enorme grote kampeerbussen. Bij banken en bij apotheken kun je terecht via de drive-inn. En we verdrinken soms in de overdadigheid. Zo erg dat we in de supermarkt de rijen koffiemelk aanzien voor verfrissende cappuccinodrankjes, waarvan we pardoes nog een halve liter hebben gedronken ook!

Vooroordeel-0-meterstand: 8,5

Tentleven

Geschreven 22 maart 2006 door Sandra.

Beren op de weg

Geschreven door Sandra.

Over een maand of 5 zijn we, als het goed is, in Canada. Daar gaan we andere dingen doen dan fietsen. Reden: teveel beren op de weg in de uitgestrekte, lange trajecten tussen dorpjes met proviand, waardoor wij met teveel eten door berenland zouden moeten fietsen. Liever niet!
Gisteren zetten we ons tentje op op de eerste camping waar meer dan 1 tentje staat en geen enkele RV/coach (megakampeerauto's zoals in de film 'Meet the Fockers'). Vrolijk loop ik na weer een heerlijke dag van fietsen naar de douche. Daar zie ik de waarschuwing: 'Beren zijn actief op deze camping. Benader ze niet want ze kunnen gevaarlijk zijn. Stop al je eten in luchtdichte containers.' Shit, we zijn nog maar in Florida, amper begonnen, en nu al beren! IN FLORIDA! Dát wist ik niet. Ik heb niet veel geslapen afgelopen nacht. Steeds, wanneer ik net wegdommelde, schoot ik wakker van één of ander geluid. In mijn dromen ben ik velen beren tegengekomen. Tja, dat krijg je met teveel beren op de weg!

Brandstof

Geschreven door Sandra.

Vraag je je af wat wij zoal eten? Wat wij met ons meesjouwen op een reguliere fietsdag? Wel dat zal ik je vertellen. Eigenlijk houden we het allemaal heel gezond. We ontbijten en lunchen met zelfgesmeerde boterhammetjes. De kwaliteit van het brood varieert. Soms hebben we heerlijk donker 10-granen brood; soms nemen we genoegen met bruin brood met een gezonde naam. Zoals bijvoorbeeld german pumpernickel bread. Op het brood zit een laagje Philidelphia cream cheese. De lichte variant. Daarboven op uitgesmeerde avocado. Afgemaakt met kaas of kipfilet met mosterd. Als we echt heel ruig willen doen dan behangen we de broodjes met een dikke laag waterkers. Het avondeten varieert. Dan weer brood (zelfde recept als hierboven) met iets erbij of een groenteprutje. Eerlijkheidshalve moet ik vertellen dat we echt avondeten nog niet heel vaak zelf hebben gemaakt. Tussendoor maken we het geheel compleet met een notenmix, een mueslibar of een andere gezonde energierijke snack. Nooit iets anders tussendoor, vraag je je misschien af? O ja, zeker wanneer we in een klein stadje een café aantreffen met heerlijke koffie én iets erbij. Vandaag stond op ons menu bijvoorbeeld peanut butter & chocolate cake. Maar het mag ook best gewoon een muffin zijn (als ie maar groot is).

So cooooooooooool

Geschreven 17 maart 2006 door Sandra.

Een impressie van een gesprek dat we hadden in een french bakery:

Zij: Waar zijn jullie vanochtend vandaan gekomen? Wij: Van Fort Myers beach.
Zij: that's so cooooool (spreek uit ergens tussen koel & kool). Waar fietsen jullie vandaag naar toe? Wij: Punta Gorda. Zij: Really, cooooool. Hoe laat zijn jullie daar dan? Wij: rond een uur of 2. Zij: coooool. Waar komen jullie vandaan?
Wij: uit Nederland. Zij: so coooool. Waar fietsen jullie uiteindelijk naar toe?
Wij: Vancouver. Zij: You're so cool. Hebben jullie je fiets zelf meegenomen?
Wij: ja. Zij: cooool!

Zijn we koele meiden of zijn we het niet? In ieder geval hebben deze frisse dames de eerste 500 km er op zitten.

Key West, the best?

Geschreven 14 maart 2006 door Sandra.

Voor wie geld heeft zeker. Een pandje met 2 slaapkamers en 1,5 (hoezo 1,5?)badkamer gaat hier voor een slordige miljoen dollar. Een eigen kamer in de 'jeugdherberg' van Key West gaat voor een bescheiden bedrag van 150 dollar. We hebben toch maar voor 2 dormbeds (bedden op een slaapzaal) gekozen. We liggennu voor 20 dollar meer in ieder geval in een echt bed en niet op onze slaapmatjes in de tent. Kamperen op de Keys is namelijk ook nogal aan de prijzige kant. Je moet er wat voor over hebben om op de Keys te verblijven. Wat onbetaalbaar is: de prachtige mooie baaien die we al fietsend gratis meepikken., de lange bruggen waardoor het lijkt alsof we door de azuur blauwe zee fietsen én de prachtig mooie zonsondergangen. Dat zijn, om in Key West termen te blijven, (sunset) celebrations.

See ya later alligator, at the wild ....

Geschreven door Sandra.

Card Sound Road. Reeds 4 maanden lang bracht de gedachte aan deze weg mij koude rillingen. Het World Wide Web verschafte informatie, die ik liever niet had willen weten: fietsen naar de Keys is eigenlijk geen optie, behalve als je het er niet levend van af wil brengen. Over route 1 zou voor ons als fietsers betekenen grote spiegels in onze nek van al die SUV's, vrachtwagens die ons van de weg zouden rijden en inhalende tegenliggers die geen moeite zouden doen om rekening te houden met de eenzame fietser. Wat over blijft, is Card Sound Road. Een minder drukke variant van route 1, maar dan maar 2 baans én geen vluchtstrook. Daar boven op dan nog de mogelijkheid om door krokodillen, die in bosjes in de berm liggen, verscheurd en opgegeten te worden. Wat moet je dan als je dit soort verhalen (iets minder overdreven, maar niet heel veel minder) op het Internet leest? Card Sound road nemen! Een heroïscher einde toch?

De eerste 10 kilometer hebben we gefietst alsof ons leven er vanaf hing. Ondanks een fikse tegenwind hadden we de snelheid er goed in. Maar geen enkele croc gezien dus de snelheid kon wat minder & de spieren wat minder gespannen. Hoewel, bij het zien van de eerste croc van een metertje of 3 werden we allebei enigszins week in de benen. We hebben er nog een paar gezien, zwemmend in het kanaal naast ons. Steeds op een afstandje van 3 tot 5 meter, met niets ertussen. Laat ik het zo zeggen: de 2 lekke banden die we tot nu toe hebben gehad, had ik niet graag staan repareren op Card Sound road!

Vooroordeel-O-meter

Geschreven 09 maart 2006 door Sandra.

De Verenigde Staten. Het land van the American dream. Waar filmsterren president kunnen worden. Het land met democraten en republikeinen. Met de Star Spangled Banner. Met auto's zo groot dat je er 3 gewone auto's in kwijt kan. Vooroordelen? Nee, tot nu toe alleen nog maar feiten. Dat ik Amerikanen oppervlakkig vind, dat ze allemaal zo overdreven zijn en dat hun kennis niet verder rijkt dan kennis over hun eigen land; dat zijn vooroordelen. De vooroordelen die ik samen met enkele fietsbroeken en t-shirts heb ingepakt. Die ik deze reis met me meesjouw. Ik hoop wat (ver)lichter terug te komen! Hoe staat het er voor met de vooroordeel-O-meter? Voldoen de Amerikanen aan mijn verwachtingen of word ik blij verrast? Het laatste is tot nu toe het geval: de mensen aan wie we hulp vroegen, waren zeer behulpzaam. De mensen waarmee we tot nu toe hebben gesproken, warm en vriendelijk. Niet iedereen is veels te dik en de emmers vol met cola heb ik nog niet gezien. En belangrijk voor ons fietsers: in het verkeer is de Amerikaan tot nu toe een heer!

Vooroordeel-0-meterstand: 8

Mister Solis

Geschreven 08 maart 2006 door Sandra.

Gistermiddag na ons middagdutje zijn we als eerste richting het strand gegaan. We zitten midden in the place to be, namelijk South Beach, Art Deco center van de US of A. Prachtige zuurstokroze gekleurde gebouwen. We kijken onze ogen uit. Een mooie plek dus om als decorstuk te dienen voor menig film of tv-serie. Ons hotel is bijvoorbeeld regelmatig als set gebruikt voor Miami Vice. Menig filmster heeft het establissement gefrequenteerd. Zo gek is het dus niet dat wij gisteren onze eerste levensechte tv-ster hebben gezien: Carlos Solis, de tv-man van Eva Longeria uit Desperate housewives. We hebben hem, als ieder normaal mens zou doen, 3 straatblokken gestalkt, om er zeker van te zijn dat hij het echt was. We zijn tenslotte nog maar 40+.

Ola, me llamo Sandra

Geschreven door Sandra.

Para aqui, piso mojado, calles minores, izquierda, derecha. Todos son los palabres espanoles. Het boekje 'Met Spaans uit de voeten' hebben we al op Washington airport uit de tas gehaald. We hebben het nodig, want niet iedereen spreekt engels; wij spreken (nog) geen spaans. Gisteren toen we van ons hotel bij het vliegveld naar South Beach fietsten, bleek al meteen dat het handig is als we in ieder geval weten hoe we de weg kunnen vragen. Misschien wel belangrijker: dat we weten wat ze ons terug zeggen. We hebben het gered, want aanwijzingen zoals de eerste links (izquierda) en dan de 2e rechts (derecha) zijn in een land waar steden in blokken zijn ingedeeld niet moeilijk op tevolgen.

Sterallures

Geschreven door Sandra.

We zijn enorme fan's. Zodra we een Starbucks zien, moeten we naar binnen. Deze koffieketen, die we voor het eerst hebben gespot in Nieuw-Zeeland, is absoluut onze favoriet plek om even rustig te zitten, terwijl we genieten van een grote (maar niet eens de allergrootste) caramel macchiato. Een kleine blik in de keuken: de kleinste maat is tall. Medium is grande. En de allergrootste is een venti. Gelukkig is Starbucks nog niet buiten de grote steden doorgedrongen, want anders zouden we binnen een rap tempo door ons geld heen zijn. Voor een goeie koffie betalen we, inderdaad, star bucks! Wat we er voor terug krijgen, maakt het dubbel en dwars waard. Zo worden we op elke beker begroet met een uitspraak van een mede-Starbucksdrinker. Ook worden we gewaarschuwd voor de gevaren van het beethouden van de extreem hete beker. Maar bovenal zijn we het meest blij met het speciale raam voor hondenliefhebbers: 'Dog lovers, you can now order here at the window'. Hadden we nou maar onze favoriete hond, Chuuk, meegenomen. Dat had ons een hele lange rij gescheeld!

Wat een feest!

Geschreven 04 maart 2006 door Sandra.

Het was een heerlijk afscheid. We hebben er enorm van genoten. En nu genieten we nog na. Van de heerlijke avond, van de leuke kadootjes en lieve kaarten. Daar kunnen we lang op teren, maar zeker geen jaar lang. Dus: meel, schrijf of doe iets anders geks! We zullen jullie missen. KUS. KUS. KUS.

Opgeruimd staat netjes!

Geschreven 03 maart 2006 door Sandra.

Bijna is het zover. Zondag vertrekken we naar Miami. Het huis hebben we netjes achtergelaten. En we hopen dat Nicole er met net zoveel plezier van gaat genieten zoals wij dat de afgelopen twee jaar hebben gedaan. Wat een heerlijk huis hebben we toch!

De laatste lading spullen (anderhalve skoda octavia station vol) hebben we bij Ellu's moeder uitgezocht. Onze reisspullen staan al klaar. Vanavond vieren we ons afscheidsfeestje. En dan scheiden, zij het kort, onze wegen. Inmiddels een traditie geworden: Ellu blijft de laatste avond bij haar moeder; ik bij die van mij. Zondagochtend komen Ellu en haar moeder mij ophalen in Leiderdorp. Daar vandaan vertrekken we naar Schiphol. Onze grote avontuur mag wat ons betreft, beginnen......

San

Van 5 maart 2008 t/m 21 mei 2008 woonde en werkte ik in Buenos Aires, Argentinië

Ellu & San

Van 5 maart 2006 t/m 4 maart 2007 hebben wij op onze tandem, Mien Masjien, door de USA, Canada, Uruguay, Argentinië en Chili gereisd.

Arme Dillo

Santa Fe

Koud!

Vooroordeel-O-meter II

Tentleven

Beren op de weg

Brandstof

So cooooooooooool

Key West, the best?

See ya later alligator, at the wild ....

Vooroordeel-O-meter

Mister Solis

Ola, me llamo Sandra

Sterallures

Wat een feest!

Opgeruimd staat netjes!

San

Ellu & San

Recente berichten

Archief

Gastenboek

Links uit ons leven

Fietslinks

San's foto's

Onze reisfoto´s

Andere foto's

Onze rondbrieven

Onze statistieken

Landeninformatie

Hoe werkt onze blog?